Els en Pascal On Tour: QUEENSTOWN, hoofdstad van de adrenaline (20

We rijden van Te Anau naar Queenstown, onderweg stoppen we nog een aantal keer aan Lake Wakatipu. Door de atmosferische druk zou het waterniveau op 5 minuten tijd 12 cm in niveau veranderen, en dit voor een meer van 300 km2 !

Lake Wakatipu

De Maori verklaren dit fenomeen door een reus die op de bodem van het meer slaapt en ademt, vandaar het ademende meer. Als we aan de oever staan zien we in de verte Queenstown al liggen. We rijden nog even voorbij het kantoor van Britz voor een controle van de camper. Het lichtje van de motorstoring blijft branden en dat verontrust ons wel een beetje. Na een uurtje kunnen we weer verder en is het probleem opgelost.

Het is een drukte van jewelste in de stad, maar ja, het Paasweekend duurt hier dan ook vier dagen, want Good Friday is hier ook een feestdag.

Maar één outdoor activiteit moet je hier toch gedaan hebben en er is keuze genoeg, zowel ter land, ter zee als in de lucht, gaande van bunjeejumpen, skydiven, raften, jetboaten, kayaken, jetski tot in de winter diepsneeuwskiën. Uiteindelijk kies ik voor een tripje met een jetboat. Ook dan is er keuze genoeg maar uiteindelijk kies ik voor de Shotover Jetboat. Deze firma is bekend om adembenemende vaarstijl door de smalle kloof van de Skippers Canyon.

Skippers Canyon

Met deze firma maakten de Royals vorige week ook een tochtje, dan zal het wel in orde zijn dacht ik. Vanaf het centrum van de stad rijdt er een shuttlebus naar de canyon. Daar krijg je na de nodige veiligheidsbriefing een waterproof jasje en een reddingsvest aangemeten.

En dan stap je in de boot, samen met 13 andere passagiers. Ik kan op de voorste rij naast de “piloot”, met het risico een beetje nat te worden, maar dat maakt niks uit. De dolle rit duurt maar 25 minuten maar we scheuren dan ook volle snelheid langs de rotsen van de canyon en maken regelmatig een volledige spin ter plaatse, een 360° graden bocht als het ware.

Goed vasthouden en schrap zetten met de voeten is de boodschap, dit is echt kicken. Soms overstemt het gillen van enkele dames het geronk van de twee V8 motoren, samen 750Pk sterk. Veel te snel is deze tocht voorbij, maar zoals bij een kermisattractie staat de volgende lading passagiers al ongeduldig op de kant te wachten.

Nog snel even langs de souvenirschop want de volledige rit is met een camera opgenomen en dit wil ik wel op DVD. Daarna gaat het met het busje terug naar de stad waar Els ondertussen anderhalfuur ongestoord heeft kunnen shoppen, een veiligere keuze, maar niet voor haar Visa kaart misschien. Het is echt gezellig in de stad en we eten er een overheerlijke pizza bij Winnie. Als we laat een camping zoeken is het moeilijk om nog een vrij plaatsje te vinden. De camping lijkt wel één grote parking van campers, zo dicht staat iedereen bij elkaar.

De volgende morgen ontbijten we bij Voodoo, ook een bekende zaak in de stad, hun specialiteit zijn pancakes met cranberries, dat is smullen. We rijden nog even langs aan de Skippers Canyon voor een paar foto’s en om Els te tonen waar de hele actie gisteren plaatsvond. We maken er nog een wandeling langs de kolkende rivier tot het punt waar er een tunnel uit de berg is gehouwen van 170m lang, in de jaren dat de goudzoekers hier in de rivier nog veel goud vonden. Nu wordt de tunnel alleen nog gebruikt door de rafters die erdoor varen en op het einde van de tunnel worden uitgespuwd langs een kleine waterval.

Als we nou meer tijd hadden dan zou dit zeker het volgende zijn wat ik zou doen. En Els, tja, waarschijnlijk nog een beetje shoppen? Maar we zijn hier snel weg, voor de adrenalineverslaving weer toeslaat.

In de namiddag rijden we verder richting Haast. Onze lunch nemen we in het Cardrona Hotel.

Dit gezellige hotel ligt in het gelijknamig stadje waar je de romantiek van de goudzoekersperiode nog kan inademen. Na ons soepje rijden we de pas op en rijden langs verschillende meren tot we een wandeling maken naar de "Blue Pools". Daar kan je vanaf de hangbrug forellen zien zwemmen in het helder blauwe water van de rivier.