We landen na middernacht op de luchthaven van Christchurch.
Nadat we onze bagage terug in ontvangst hebben genomen moeten we nog enkele
controles voorbij maar voor ons is alles OK en we kunnen door. Gelukkig is Els
ons niet vergeten en staat ze aan de uitgang te wachten. Wat een tof weerzien
na al die jaren. Els en Paul zijn oude bekenden die in 2007 de grote sprong
naar Nieuw-Zeeland gemaakt hebben en het na 7 jaar hier nog steeds naar hun zin
hebben. We hebben natuurlijk heel wat bij te praten en het is al snel 3 uur ’s morgens vooraleer we het gezellige bed in
de logeerkamer opzoeken.
Met te weinig slaap worden we door Els (alias de Flewi ‘’Flemish
Kiwi”) in het centrum van de stad gedropt in de buurt van Cashel Street. Deze
straat is het tijdelijke winkelcentrum van de stad opgebouwd uit containers.
 |
| Cashel Mall Containers |
De
aardbeving van februari 2011 heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. Veel
gebouwen zijn ondertussen afgebroken, andere zijn afgesloten met grote afsluitingen
en wachten nog op de sloop. Een aantal gebouwen zijn gerestaureerd of staan nog in de steigers te
wachten op een grondige opknapbeurt. De schok moet enorm geweest zijn als je
ziet wat het met een stad van 350.000 inwoners kan aanrichten.
Het geheel heeft toch een troosteloze indruk, ook door het
ontbreken van de zon en te weinig slaap waarschijnlijk.
De stad is ook in z’n hart geraakt, de eens zo mooie
kathedraal aan Cathedral Square heeft zonder toren niet meer de uitstraling van
weleer.
We stappen op een oud trammetje dat ons naar de Botanic
Garden brengt en we gaan het Canterbury Museum binnen om ons even te verwarmen
met een tas thee en koffie.
Dit museum herbergt een historisch gedeelte waar je je door
de straten van Christchurch waant anno 1800.
Onze interesse gaat uit naar de
zaal over de Antarctica expedities. De stad heeft historisch gezien een
speciale band met Antarctica. Heel wat interessante voertuigen waarmee dit
ongerepte terrein destijds werd bedwongen staan in de grote zaal.
 |
| SnowCat |
Ook Adrien De
Gerlache, de Belg, die in 1897 met zijn schip de Belgica een Zuidpoolexpeditie
ondernam ontbreekt natuurlijk niet met een foto van het schip. Het schept toch
een band te meer omdat we in Noorwegen nog op het wrak van de Belgica gedoken
hebben.
Na ons bezoek aan het museum wandelen we een stukje door de
botanische tuin. Het is hier herfst en de bloemenperken staan er leeg bij maar
de grote bomen in het park zijn best imposant. Deze kolossen zijn blijkbaar
meer aardbevingsbestendig dan vele huizen in de stad, maar wie wil vandaag de
dag nog in een boomhut wonen?
Met het trammetje rijden we terug en stappen uit aan de
eindhalte, Regent Street. Daar maken we kennis met de “Wizzard” en één van zijn
discipelen die samen een kopje koffie hebben getoverd (of gewoon gekocht?) op
een terrasje.
 |
| Tram met Wizzard op terras |
De auto van de Wizzard, een bekende figuur in de stad staat een
eindje verderop geparkeerd, ik krijg er geen kop of staart aan, maar ik begrijp
nu wel waarom de films Lord of the Ring hier zijn opgenomen. Figuranten zijn er
genoeg te vinden!
We eten een warm soepje op een paar meter van de tovenaar en
observeren de verbaasde voorbijgangers die natuurlijk die twee rare gasten
fotograferen met hun GSM.
Tijd om nog wat warme kleding te kopen in de containers en
met de bus terug naar Parklands, de buitenwijk waar Els en Paul wonen.
Onderweg rijden we langs hele wijken die nog met de grond
gelijk gemaakt moeten worden. Sommige gebieden van de stad zijn tot “Red Zone”, en dus definitief onbewoonbaar, verklaart. Hier is nog veel werk aan de winkel.
Op dag twee rijden we met Els naar het estuarium van de Avon
rivier. Het gebied met staat bij laagtij droog en je kan er mooie wandelingen
maken en vogels observeren.
 |
| Estuarium |
Onze lunch nemen we in Sumner, een mooi
kustplaatsje aan de rand van de stad. We proeven er de Nieuw-Zeelandse groene
mosselen, wel lekker maar toch anders.
We rijden langs een stuk berg die door de beving voor de helft is
verdwenen, halve huizen staan nog op de rand van de afgrond.
Via een tunnel
onder de stad komen we in het havengebied
Lyttelton uit. Dit is eigenlijk
het oudste gedeelte van de stad met hier en daar nog typische huisjes aan de
wat vroeger een klein haventje was.
 |
| Banks Peninsula |
Via kronkelweggetjes rijden we een oude
vulkaan op en maken een wandeling langs Governors Bay, één van de baaitjes aan
de binnenzijde van de vulkaan.
 |
| Governors Bay |
Eigenlijk is het een grote inham van de zee.
Dits, het hondje van Els is in haar nopjes. Na de flinke wandeling gaan we
Thais eten in de stad en wonen daarna een les bij van de puppyklas van Els.
 |
| Dits met gekke Elsen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten