Els en Pascal On Tour: DOUBTFUL en MILFORD SOUND, Fiordland (17-19 Apr 14)

We zijn al weer vroeg onderweg als we na een uurtje stoppen aan Monkey Island. Dit eiland werd vroeger door de Maori gebruikt als uitkijkpost op zoek naar walvissen. Je kan er bij laagtij naartoe wandelen over het strand, maar wel op tijd terugkeren anders is het wachten tot het volgend laagtij, anders kun je zelf 6 uur de aap uithangen op het piepkleine eilandje.

Monkey Island

Niet met deze jongens, wij rijden door naar Fiordland, inderdaad, het land met de vele fjorden een beetje zoals in Noorwegen. Onderweg stoppen we nog even aan een historische brug in de buurt van Clifden.

Historische brug in Clifden

Uiteindelijk komen we aan in Fiordland, een enorm groot gebied en er is maar één weg met de auto die je echt tot aan een fjord brengt, dat is de Milford Sound. Maar wij rijden eerst tot Te Anau.

Tijd voor de picknick

Daar boeken we een dagtrip naar de Doubtful Sound de dag nadien, dus blijft er nog tijd over om een namiddagtripje te doen naar de glimwormgrot. Deze grot is gelegen op een half uurtje varen van Te Anau, aan de overkant van het Lake Te Anau, het grootste zoetwatermeer van Nieuw Zeeland. Het is een grote mooie catamaranferry en aangezien er maar 17 toeristen meevaren is er ruimschoots plek. We vatten post op het bovendek zodat we het mooie landschap aan ons voorbij zien gaan. Eens terug aan wal worden we door een gids in het grottenstelsel begeleid.

Grotingang

De grot is eigenlijk een onderwaterrivier die uitmond in het meer, we volgen de rivier dieper de grot in en komen zo aan ondergrondse watervallen en whirlpools, op zich al heel spectaculair om te zien. Op het einde van de grot gaan we in een klein bootje het water op, het is er pikkedonker want de glimwormen zijn namelijk zelf een beetje lichtschuw. Wel een raar gevoel zo in het donker, in een bootje te zitten, maar de duizenden glimwormen aan het plafond en de wanden wanen je als een sterrenhemel bij heldere nacht. Muisstil zitten we in het bootje naar boven te staren en voor we het beseffen zijn we al terug aan de uitstapplaats. We wandelen dezelfde weg terug en krijgen bij de uitgang nog een vakkundige uitleg over de glimwormen bij een kopje koffie of thee. Op de weg terug verkiezen we een plekje aan het raam want buiten staat ondertussen een gure wind.

We keren met de camper terug van Te Anau naar Manapouri aan het gelijknamige meer gelegen. We kiezen voor de Possum Lodge camping, vlakbij de vertrekhaven Pearl Harbour (originele namen hebben ze hier) waar we morgen de boot nemen naar de Doubtful Sound.

Ganzentrek bij avondschemering

Vandaag staat een topper op het programma, en het weer is ook toppie. We staan om 08u00 ’s morgens al op de kaai voor een tocht op Lake Manapouri van zo’n 45 minuten.

Ochtendgloren boven Lake Manapouri

Een mooie ferry van dezelfde firma als gisteren (Real Journey) brengt ons naar de overkant van het meer. We varen voorbij kleine eilandjes die ooit gevormd werden door sediment dat werd meegevoerd met het gletsjerijs, door hun groene begroeiing lijken ze wel op de eilanden van Palau. Eens aan de overkant staat een bus op ons te wachten die ons over de Wilmot Pass Road naar de 22 km verder gelegen Doubtful Sound moet brengen. Tja het is raar, maar ineens ligt er een verharde weg midden in het natuurpark. Deze weg is in de jaren 60 aangelegd voor de constructie van een hydro-elektrische centrale aan het Manapouri meer en diende voor de aanvoer van het zware materiaal voor de bouw ervan. Nu heeft ze als enige functie het vervoeren van toeristen naar de Doubtful Sound.

Uitzicht op Doubtful Sound vanaf Wilmot Pass

Aan de andere kant van de pas ligt weer een cruiseboot te wachten waarmee we een drie uur durende tocht maken door de fjord tot aan de uitgang van de fjord in de open zee. Dit is echt genieten, het blauwe zeewater, de groene bergen die ons omringen en dat alles bij een staalblauwe hemel.

Doubtful Sound

We hebben ogen te kort, het lijkt wel of we beland zijn in Jurassic Park, zonder dino’s wel te verstaan. De enige dieren die we wel weer tegenkomen zijn de ons ondertussen bekende NZ pelsrobben, en natuurlijk een aantal zeevogels.

Pelsrobben

Op onze terugweg rijden we de pas terug over en net voor het meer rijden we met de (grote) bus een tunnel in die ons 4 km diep in het binnenste van de berg afzet. Hier zijn we aangekomen bij het hart van de hydro-elektrische centrale. In een grote ondergrondse zaal staan zes generatoren die door waterkracht de helft van het zuidereiland van elektriciteit kunnen voorzien.

Ondergrondse hydro-elektrische centrale

Na de rondleiding gaat het terug naar de overkant van het meer waar ons campertje al op ons staat te wachten. We hebben nog een ritje van 140 km voor de boeg want we willen nog doorrijden tot aan de Milford Sound waar we voor morgen weer een boottocht hebben geboekt. We hebben geluk, want als we aankomen op de camping Milford Lodge hebben we nog net het laatste plaatsje met stroom te pakken.

Na het eten maken we nog een kleine glimwormwandeling op het campingterrein zelf, want die zitten hier blijkbaar ook en zien we op het einde nog een Possum op wandel door het donkere bos. Het is dan ook een nachtdiertje, wij duidelijk niet want wij gaan slapen.

Op tijd gewekt door de regen op het dak van de camper staan we in de druilerige regen klaar om in te schepen om een heel grote cruiser. Het is er eentje met kajuiten die je ook kan boeken voor meerdaagse trips. Maar op een dag als vandaag met al die regen is een dagtrip al goed genoeg. Met luid getoeter varen we de haven uit en om de hoek zien we al direct de Bowen Fall, een hele grote waterval.

Bowen Falls

Aan watervallen geen tekort, door de hevige regenval van deze nacht zie je ze overal waar je maar kijkt. Deze fjord is veel korter dan de Doubtful Sound en al snel hebben we wind tegen als we achter de hoek de fjord verder uitvaren. Het water valt nu echt met bakken naar beneden en soms denk je in één grote waterval te zitten.

Het schip begint ook behoorlijk te stampen als het het zeegat nadert en voor sommigen is er de pret intussen al af. Hier draaien we terug en dit moet het beeld geweest zijn dat Capt Cook ook zag toen hij hier binnenvoer.

Ook wij druipen het (letterlijk en figuurlijk) af naar binnen op zoek naar een beetje bescherming tegen de regen. De bergen rondom zijn in de wolken gehuld en zien we dus maar gedeeltelijk. We zien ook vandaag weer een aantal zeehonden op de rotsen die zich niet druk maken over goed of slecht weer, maar dolfijnen spotten zit er vandaag helaas niet in. Het zou hier in deze regio 1 op 2 dagen regenen, gelukkig was het gisteren prachtig.

Terug aan wal vertrekken we na de middag terug naar Te Anau. Onderweg stoppen we nog aan een paar watervallen, The Chasm een kolkende rivier tussen uitgesleten reuzenrotsen, de Homer tunnel, doen we nog een wandeling aan Lake Gum met zijn mooie beech bomen (typisch voor deze streek) en een korte stop aan Mirror Lake (zonder veel mirror door de regen).