KAIKOURA, Marine Wildlife Walhalla (5-7 Apr 14)

Na wat inkopen in de stad halen we onze camper af bij de firma Britz deze keer. Het is er behoorlijk druk en het is uiteindelijk pas in de late namiddag dat we naar Kaikoura vertrekken voor onze eerste nacht op de camping in NZ.  We vinden al snel het Top 10 Holiday Park waar we netjes in de rij aan de stroom mogen hangen, de temperaturen zijn hier momenteel niet zo super, dus ons verwarmingstoestelletje op elektriciteit is zeker welkom.  Op de camping kunnen we op het late uur nog terecht voor een boeking voor de volgende dag. Deze keer is het de bedoeling om kennis te maken met de Dusky dolfijnen. Maar dat is voor morgen.

Dag twee in Kaikoura verkennen we ’s morgens het gezellige stadcentrum, niet meer dan één straat vooral toegespitst op de noden van de toerist natuurlijk, maar wel gezellig. Er is zelfs een lokaal marktje met een aantal streekproducten zoals vers gemaakte Muffins, lekker…

Maar om 12u00 staan we klaar aan het Dolphin Encounter Center voor onze trip op zee. We krijgen ook hier weer een neopreen pak dat ons moet beschermen tegen het koude water, maar tegelijk geeft dit pak ons voldoende drijfvermogen om te snorkelen met de Dusky’s. We springen in ons pak en zo in de bus die ons naar South Bay brengt waar de boot ligt te wachten. De zee was redelijk rustig maar toch met een grote deining, voor sommigen (landratten) was dit al iets te veel, voor ons (zeebonken) geen probleem.

Eens op zee  zien we de dolfijnen al naderen, ze springen uit het water en hebben er duidelijk zin in om met ons te spelen. 

Wij, van onze kant kunnen ook niet wachten en we glijden het water in voor onze eerste “run”.  Het is wel de bedoeling om de dolfijnen te animeren anders zijn ze het spelen snel beu en zwemmen ze weg. Dus zingen we een liedje en maken gekke geluiden in onze snorkel, dat scoort blijkbaar goed, de Dusky’s zwemmen rond en tussen ons door. 

Sommigen toeristen maken een korte eendenduik en dat vinden de dolfijnen ook super.  Het is ook belangrijk om oogcontact met ze te houden werd ons verteld aan boord. Dus draaien we rondjes om onze eigen as en proberen deze eeuwenoude versiertruuk op de dolfijnen, en met succes. Na een tijdje worden we er zelf draaierig van. Zo gaan we in totaal 5 keer in en natuurlijk ook uit het water, maar de interesse van de dolfijnen neemt ook af, vooral de eerste twee keren waren de beste.

Maar al snel zien we waarom, de Dusky dolfijnen hebben nieuwe vriendjes, een aantal “Common Dolphins” zijn veel interessanter en samen spelen ze in de boeggolf van onze boot op de terugweg naar de haven. We kregen dus twee dolfijnsoorten voor de prijs van één, dat is pas geluk hebben.

Dusky's en Common Dophins

Na dit avontuur maken we nog een wandeling, beter bekend als de Cliff Walk, op  het schiereiland van Kaikoura, dit gebied is een natuurreservaat en een prima plaats voor het spotten van de Nieuw Zeelandse Pelsrob. Op het strand aan de parking Point Kean zien we al de eerste toeristen die de dieren aan het fotograferen zijn. Er wordt gevraagd om 10 meter afstand van de robben te houden maar sommigen hebben het blijkbaar moeilijk om afstanden te schatten. Gelukkig heb ik een telelens op de camera.

Nieuw Zeelandse Pelsrob

De wandeling over de kliffen duurt 1,5 uur en is prachtig maar helaas ontbreekt de zon en ook een stuk van de bergen is door de zware bewolking verdwenen, wat toch jammer is. 

Kaikoura peninsula

Op de camping is er ook een jacuzzi maar niet voor ons want de hele avond is het ding al uitgeboekt. Dan maar slapen en dromen van de Dusky’s.

Elske met een Pelske

Je kan in Kaikoura ook zwemmen met de pelsrobben, dit willen we ook wel eens meemaken, dus gaan we naar de plaatselijke aanbieder, Seal Swim, die dit soort tochten organiseert.

Het is al een paar dagen dat de boot aan wal ligt door te slechte weersomstandigheden en ook vandaag hebben ze twijfels of het wel zal lukken om te zwemmen met de robben door de grote golfslag, maar uiteindelijk varen we toch uit met nog 2 andere toeristen en onze gids Allister.

Ook vandaag hebben we terug ons neopreenpakje aan, maar als duiker ben je dat wel gewend.

Wandering Albatros

Shy Albatros

We varen de haven uit en zien al direct onze oude bekenden van gisteren, de Dusky’s en de Commons. Honderden dolfijnen zitten in de baai, je hebt ogen te kort om de gekke kapriolen die ze maken te zien. Maar onze tocht gaat verder langs de kust, op het water dobberend maken we kennis met twee verschillende soorten albatrossen, grote beesten, met een spanwijdte van meer dan drie meter. 

Maar we moeten verder naar een paar grote rotsen die uit de oceaan opdoemen, dat is de thuis van de pelsrobben die we vandaag een bezoek willen brengen.  Eens aan de rots zien we ontelbaar vele robben waaronder een aantal “puppies”. 

De kleintjes hebben dolle pret en spelen in de beschutte inhammen van het rotsige eiland. Maar helaas, voor ons is het te tricky om te water  te gaan, grote golven beuken op de rotsen, te gevaarlijk voor ons “neopreenrobben”. We nemen dan maar de tijd en genieten dan maar vanaf de boot van de spelende puppies.

Op onze terugweg zien we nog een paar oude bekenden. De kleine pinguïn die we in Australië, Phillip Island aan land zagen komen in de avondschemering is hier bezig met zijn dagactiviteit, vissen. Hij duikt regelmatig onder voor een tiental seconden en komt op een andere plaats weer boven water, moeilijk te volgen maar wel een leuk zicht.

Kleine blauwe pinguïn

Als laatste bekende komt er nog een Hector dolfijntje langszwemmen, het is een moeder met kalfje van ongeveer 6 weken oud. Ze blijven een hele tijd rond de boot zwemmen, er komt na een tijdje zelfs nog een tweede moeder langs samen met haar kroost. We worden er allemaal een beetje stil van.

Mamma Hector met de kleine

We zijn niet in onze eigenlijke opzet, zwemmen met de robben, geslaagd maar kunnen toch zeggen dat we 3 soorten dolfijnen, 2 soorten albatrossen, 1 kleine blauwe pinguïn en natuurlijk de pelsrobben gezien hebben op één trip. Wat ons betreft zeker geslaagd dus.

Na de lunch in de camper gaan we in de namiddag terug op pad. We kregen een tip van de andere toeristen deze morgen op de boot, op 30 km ten noorden van Kaikoura is er een rivier met een waterval, de Ohau, waar de zeehondenpups in de rivier zouden spelen. Dit willen we zelf ook wel zien dus vertrekken we in de gietende regen langs deze ruige kustweg. Na 25 km komen we bij Ohau Lookout. 

Poel bij Ohau Lookout

Vanaf dit uitkijkpunt zien we honderden robben liggen luieren op de rotsen terwijl de kleintjes spelen in de kleine zoutwaterpoeltjes in de rotsen. Een paar kilometer verder komen we aan een parking aan de monding van de Ohau rivier.

Ohau Falls

Hier loopt een pad stroomopwaarts langs de oevers. Na een paar minuten zien we de eerste poel met zo’n vijf kleine robben. Ze stoeien en spelen dat het een lust is. Verderop zijn er nog een paar plaatsen waar ze zich kostelijk amuseren in het zoete water van de rivier. Deze kleintjes zwemmen hier zonder  ouderlijk toezicht op 10 minuten wandelen van de zee, toch wel straf. Een zeehondencréche in de rivier.

We houden dan maar zelf een oogje in het zeil door de afwezigheid van mamma rob. Als we terugkeren naar de kust zien we een kleintje dat ook terugkeert naar zee, wachtend op de mammie die misschien een visje heeft meegebracht voor de kleine.

Op het einde van de dag hebben we toch onze portie “wildlife” gehad.

Spelende pups in de rivier

Op de laatste dag in Kaikoura is het tijd om de grootste bewoner van deze kustwateren eens van dichtbij te gaan bekijken. De potvissen behoren hier tot de vaste bewoners van de streek en deze reuzen van de zee zijn dan ook de topattractie van menig toerist.

We hebben de vroege tocht van 7u15 geboekt maar, het weer zit ons echt niet mee. Door slecht weer varen ze niet uit en dus boeken we om naar de volgende trip om 10u00.

Ook nu krijgen we te horen dat het weer er niet beter op wordt en we moeten dus passen voor de potvis. Gelukkig hebben we de staart van deze walvis al een paar keer boven het water zien uitsteken op vroegere reizen, zoals op de Azoren (Pico) en in Noorwegen (Andeness). We verlaten dit zeereservaat en rijden naar het binnenland richting Hanmer Springs.