Een dagje later namen we de taxi naar Vieng Xai , 28 km verder. In dit geval mag je een taxi nemen letterlijk opvatten want toen Pascal voor de grap de autosleutels vroeg aan de taxichauffeur gaf deze die vrijwillig af en ging zelf achteraan in de taxi zitten. Dit leverde veel verbaasde gezichten op onderweg, toen ze een toerist met een gele taxi zagen rondrijden!
Het dorpje, ooit nog tijdelijke hoofdstad geweest, werd zwaar gebombardeerd door de US tijdens de Secret War, waardoor de lokale bevolking een heel netwerk van schuilplaatsen had ingericht in de omliggende grotten.
In het karstgebergte schuilden in totaal 20.000 mensen voor de bombardementen en er waren scholen, een metaalfabriek en een hospitaal ondergebracht. In één van de grotten had de verzetsbeweging, de Pathet Lao, haar hoofdkwartier gevestigd en leden ze de strijd tegen de aanhoudende aanvallen van de Amerikanen.
’s Middags hebben we met de fiets een begeleide audio-rondleiding gekregen van een gids in een aantal van deze grotten. Hierdoor toch wel even stilgestaan bij al het geleden menselijk leed.
Ook nu is het nog steeds aan de gang, want elke dag valt er nog wel een gekwetste door een niet ontmijnde bom en jaarlijks kost dit nog het leven aan 20 onschuldige Laotianen.
Onze laatste dag in Vieng Xai hebben we beetje gelezen en in de namiddag fietsen gehuurd en op zoek naar de lokale waterval die we ondanks onze zware inspanningen in bergachtig landschap met oude en in slechte staat zijnde fietsen (1 had amper remmen) jammer genoeg niet gevonden hebben, maar we hadden op die manier wel onze portie sport gedaan en het leverde ook nog een paar leuke foto’s op, alhoewel een beetje zon welkom had geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten