HUE, De Keizerlijke Stad aan de Parfumrivier (12 – 13 Nov 13)

Om 10u00  ’s morgens verlieten we de trein. We hadden een redelijke nachtrust, zou een slaaptrein dan toch wennen?

Aan het station staat een horde taxichauffeurs en dito hoteleigenaars die hun hotel willen aanprijzen. We negeren, zoals gewoonlijk, de meute en lopen verder. Er stopt een busje met personeel van het Hong Thien 2 hotel en ze bieden ons een gratis lift aan naar hun hotel. Dit was het hotel dat bij ons favorieten stond als we via internet de nodige prospectie hadden gedaan, dat was dus handig. Voor 12€ hadden we een 3 sterren hotel met zwembad(je) en daar maakten we dan maar meteen gebruik van na onze aankomst. Plons!

Na de lunch en een siësta vertrokken we richting oude citadel, toch wel een half uurtje stappen van ons hotel, maar langs de Parfumrivier en over de brug viel
 dit nog wel mee.

Tja hier hebben ze een Parfumrivier en bij ons een Welriekende Dreef, what’s in a name.

Boven de citadel torende de Vietnamese vlag, rood staat symbool voor het bloedvergieten van de oorlogen in dit land, aldus een gids. Of voor het communisme, aldus ons.

Binnen de veilige omwalling van de oude citadel bevindt zich de Keizerlijke stad, eveneens door dikke muren omsloten. We wandelden via de Ngo Mon Poort de stad binnen, helaas staat de poort in de stelling en zijn er op verschillende plaatsen renovaties aan de gang, maar het geheel is wel mooi en indrukwekkend.

Eens op het binnenplein kom je aan het  imposante paleis, het “Thai Hoa Palace”. Dit paleis is reeds in originele staat gerestaureerd.

Als alle werken achter de rug zijn wordt deze plaats zeker één van de topattracties van Vietnam.

De privé vertrekken van de Keizer zijn nog eens door een muur afgeschermd tegen nieuwsgierige blikken, dit gedeelte is de “Forbidden Purple City”, wij mogen er gewoon binnen, maar ja, we hebben ook een ticket betaald.

Het geheel van gebouwen werd opgetrokken in het begin van de negentiende eeuw en bleef nog in gebruik tot de Fransen de Keizer van zijn troon stootten in de jaren ’50 van de vorige eeuw. Je zou denken dat het allemaal een paar eeuwen ouder is maar veel werd dan ook met de grond gelijk gemaakt door opeenvolgende oorlogen en pas in 1991 werd er geld gevonden om te starten met de restauratie.

Via de markt van Dong Ba, waar we door een groepsaankoop van een aantal T-shirts de prijs aardig kunnen drukken, slenteren we terug naar ons hotel.

Op dag twee in Hué stappen we ’s morgens aan boord van onze drakenboot.  Wat ons betreft konden ze de draken vervangen door slakken, want de schuit ging tergend langzaam vooruit.

Onze eerste halte was een typisch Vietnamees huis anno 1900.  Onze gids vertelde ons over de boeddhistisch geïnspireerde levenswijze en de invloed ervan op de bouw van de huizen in Azië.  Het huis heeft zijn ingang steeds aan de zuidkant en voor de ingang bevind zich een vijver om de boze geesten tegen te houden.  Kunnen boze geesten dan niet zwemmen, dacht ik, maar het heeft meer te maken met het feit dat ze hun spiegelbeeld niet kunnen zien in het water.

Thien Mu Pagode

Bij onze volgende stop leerden we dat ook de tempels, zoals deze van Thien Mu,  op hetzelfde principe zijn gebouwd. De gids wist van geen ophouden en we werden verder ondergedompeld in de boeddhistische filosofie. Nu ben echt ik overtuigd, in mijn volgend leven zal ik ook geloven in reïncarnatie!

Na de middaglunch aan boord wisselen we onze Drakenboot in voor een airco-bus, en in sneltempo bezochten we achtereenvolgens drie tombes van Keizers die werden begraven in pompeuze mausolea.

Minh Mang Tombe

De eerste, Minh Mang Tomb,  was de groots te en mooiste en we kregen de nodige tijd om al die pracht en praal uit vervlogen tijden te bekijken.

De tweede tombe, van Khai Dinh, was deze van de laatst regerende  keizer, maar onder Frans bewind had hij alleen nog een protocolaire functie, zoals in België dus.

Tombe van Tu Duc

Tombe van Tu Duc

Khai Dinh

Bij de laatste stop aan de tombe van Tu Duc, haakten al een aantal medereizigers af, maar wij de harde kern bekeken ook dit mausoleum met de nodige aandacht. Hier waren ook restauratiewerken begonnen…maar wanneer eindigen die?
Het is ons al opgevallen dat op veel plaatsen infrastructuurwerken aan de gang zijn, al lang, al heel lang…
Onderweg stoppen we nog even in een dorpje waar ze wierrookstokjes maken, altijd leuk voor een kleurig plaatje.

’s Avonds eten we op het balkon van een restaurantje en maken we het weer gezellig.

Morgen met de taxi naar Hoi An.