Ingepakt, te voet met onze bagage naar lokaal Indisch restaurant, waar we regelmatig tafelden, voor een laatste stevig ontbijt in Laos, eieren dus. Toch nog even een taxi genomen en niet het stuur tot aan het kruispunt waar de lokale bus ons zou oppikken voor ritje van 11 uur naar Vietnam langs amper geplaveide kronkelende stoffige bergweggetjes. Ook hier rijden we door het karstgebergte en tussen de, ondertussen, kortgewiekte rijstvelden. Via een hele rustige grenspost Nam Xoi/Na Maew gereden, waar onze zeer stoffige bagage aan een grondige inspectie onderworpen werd maar we mochten zonder problemen Vietnam binnen.
Onze eerste indruk was niet zo positief: vuil, norse mensen en veel getoeter in het verkeer (waar hebben we dat nog gehad)…
We denken nu al terug aan die lieve, rustige Laotianen en hun wondermooie land. Het is mooi dat ze, ondanks de oorlog en het leed, toch nog zo eerlijk en vriendelijk zijn gebleven en niet verbitterd zoals men zou denken. Voor ons is het hoofdstuk Laos afgesloten, jammer dat we niet langer konden blijven, maar we hebben een date in Vietnam…
Uiteindelijk aangekomen te Thanh Hoa en vandaar met taxi naar Sam Son Beach, 20 kilometer verderop. De taxichauffeur gaf ons het gevoel dat het een heel vreemde bestemming was die ons veel geld zou kosten, maar half uurtje later en 8 euro minder , hadden we een hotel gevonden met balkon en uitzicht op zee dus dat viel nog wel mee.
Het stadje deed vreemd aan door de vele grote leegstaande hotels en restaurants die wel open waren, aan het wachten waren op de grote volkstoeloop, die er niet kwam. Alle gerechten op de menu’s waren in het Vietnamees zonder prijzen , spannend. We hielden het dan maar bij een bescheiden “chicken or pork”, waarvoor we volgens ons toch wel wat teveel voor betaald hebben. Dit zal ons niet meer overkomen, de volgende keer vragen we wat het kost!

Geen opmerkingen:
Een reactie posten