Vandaag hebben we een privé chauffeur tot onze beschikking
die ons naar Hoi An brengt. We laten
ons voeren over een bergpas met mooie uitzichtjes.
Boven op de top staan nog een aantal bunkers gezet door de Amerikanen. Onze middagpauze nemen we aan China Beach. Dit is een 30km lang zandstrand waar de Amerikanen indertijd kwamen ontspannen. Hier deden we ons tegoed aan de nodige zeevruchten. Daar de zee er aanlokkelijk uitzag (ondanks de golven) pootje baden gedaan, lekker warm water. Tot er opeens gefluit klonk van een redder …. Er stond een rode vlag, maar dacht dat het de Vietnamese vlag was, yiha.
Boven op de top staan nog een aantal bunkers gezet door de Amerikanen. Onze middagpauze nemen we aan China Beach. Dit is een 30km lang zandstrand waar de Amerikanen indertijd kwamen ontspannen. Hier deden we ons tegoed aan de nodige zeevruchten. Daar de zee er aanlokkelijk uitzag (ondanks de golven) pootje baden gedaan, lekker warm water. Tot er opeens gefluit klonk van een redder …. Er stond een rode vlag, maar dacht dat het de Vietnamese vlag was, yiha.
![]() |
| Pagode op Marble Mountain |
Vanaf de bergen hadden we een mooi uitzicht over het strand en de dorp van de marmerkappers aan de voet van de berg. Toen we terug naar beneden gingen begon het goed te regenen.
Heel mooi gezellig stadje met overal lampionnetjes, gelegen
aan een riviertje. Het zag er allemaal
heel gezellig uit, alhoewel we wel
vonden dat het water van de rivier vrij hoog stond ….
In de nacht van vrijdag op zaterdag is het dan beginnen regenen met bakken, niet normaal. Toen we de stad introkken gewapend met poncho, merkten we dat de rivier al langer hoe meer buiten zijn oevers aan het treden was. Sommige kruispunten die wat lager lagen, begonnen ook onder water te staan. Ondanks de felle regen toch nog wat kunnen shoppen en aantal zijde kleedjes op maat kunnen laten maken. Hoi An is namelijk bekend om zijn kleedmakers en daardoor een waar shoppingparadijs.
Hoe meer de dag vorderde hoe meer water overal. Ook waren er al aantal winkels en restaurants
kleren en tafels naar boven aan het brengen.
Dat ziet er niet zo goed uit, dachten we. Op het internet gekeken naar de weersvoorspellingen, maar de regen zou blijven aanhouden, niet alleen hier,
maar ook verderop naar het Zuiden.
Daarom besloten we om te vluchten en dat vluchtje boekten we naar Ho Chi
Minh City.
Toen we ’s avonds gingen eten in restaurantje , waren ze
daar ook al hun inboedel naar boven aan het brengen . Na ons dessert dan maar vlug terug naar ons
hotel, we kregen onderweg al natte voeten.
Gelukkig lag ons hotel een beetje hoger.
De volgende dag stonden er aantal straten blank en werden de
nodige mensen geëvacueerd met bootjes . Was echt een ramp voor een aantal winkels
en restaurants, maar de lokale bevolking blijft er eigenlijk redelijk kalm
onder. Ze maken dit blijkbaar een aantal
keer per jaar mee en brengen telkens alles in veiligheid. Een aantal winkels konden we nog bereiken
voor de op maat gemaakte kleedjes af te halen , maar in 1 straat stond het
water zeker een halve meter hoog en stond er ook een sterke stroming, best erg. Het hotel laten bellen en gelukkig werd de
bestelling gebracht , wat een service!
Wel jammer dat door de wateroverlast ons uitstapje naar My Son met z'n oude Cham Tempels werd
afgelast.
In de late namiddag botsten we nog op oude bekende die we in
Laos op de Mekong hadden leren kennen , namelijk Dorus en Mia. We wisten dat ze ook op weg waren naar Hoi
An, het was een fijn weerzien. Samen
maakten we er een gezellige avond van ondanks alle waterellende.




Geen opmerkingen:
Een reactie posten