Onze grote bagage in het hotel achtergelaten en met het
hoogstnodige de bus op richting Cat Tien National Park. Onze bus was een soort slaapbus met ligzetels
telkens aan de raam en 1 in het midden, 2 verdiepingen hoog. Dit was eigenlijk best comfortabel en de
rit vloog voorbij. 3,5 uurtjes later aangekomen aan een
splitsing waar we uitstapten en waar we achterop een lokaal brommertje mee konden
rijden (na het nodige onderhandelen over de prijs)) voor de laatste 24 km. Het mooie landschap ging aan ons voorbij tot
we aankwamen aan een ticket office. Voor
40.000 Dong konden we met een veerpontje de rivier oversteken. Na inkom en de overnachtingen
betaald te hebben, kregen we een mooie bungalow toegewezen, gelegen aan de
oever van de rivier.
De rest van de dag hebben we goed van de rust genoten tot er plots een krekel begon lawaai te maken, dit was net een sirene, niet normaal ! Gelukkig stopte die na een tijdje. Op tijd naar bed, want morgen moeten we vroeg op voor De Gibbon Trek…. Het werd een lawaaierige nacht, want er barste nog een tropisch onweertje los, het water kwam met bakken naar beneden, niet normaal en we zaten vlak bij de rivier…en dachten aan ons verblijf in Hoi An met z’n overstromingen…
De rest van de dag hebben we goed van de rust genoten tot er plots een krekel begon lawaai te maken, dit was net een sirene, niet normaal ! Gelukkig stopte die na een tijdje. Op tijd naar bed, want morgen moeten we vroeg op voor De Gibbon Trek…. Het werd een lawaaierige nacht, want er barste nog een tropisch onweertje los, het water kwam met bakken naar beneden, niet normaal en we zaten vlak bij de rivier…en dachten aan ons verblijf in Hoi An met z’n overstromingen…
0430hr de wekker gaat af, want we gaan op zoek met een lokale gids naar Gibbons.
Best spannend en vooral wachten en naar boven kijken. Langzaam wordt het regenwoud wakker met de
nodige geluiden. Na een tijdje te hebben
gezeten op de wortels van een vierhonderd jaar oude boom, vertrokken we op wandel achter de gids.
We zien een aantal apen in de verte, maar
jammer genoeg geen Gibbons. Gibbons
hebben geen staart en dit exemplaar in de verte had dat duidelijk wel,
waarschijnlijk een langstaart Makaak.
Na 3 uur rondgelopen te hebben in cirkeltjes kwamen we terug aan in het infocentrum van het park. Omdat we geen Gibbons gezien hebben, mogen we morgen nog eens terug, joepi. Na een simpel ontbijtje genomen te hebben, tijd voor een beetje rust.
We zien een aantal apen in de verte, maar
jammer genoeg geen Gibbons. Gibbons
hebben geen staart en dit exemplaar in de verte had dat duidelijk wel,
waarschijnlijk een langstaart Makaak. Na 3 uur rondgelopen te hebben in cirkeltjes kwamen we terug aan in het infocentrum van het park. Omdat we geen Gibbons gezien hebben, mogen we morgen nog eens terug, joepi. Na een simpel ontbijtje genomen te hebben, tijd voor een beetje rust.
Om 14hr brengen we dan nog een bezoekje aan een rehabilitatie centrum, waar een aantal in beslag genomen Gibbons en Lorries zitten die voorbereid worden, in de mate van het mogelijke, op hun terugplaatsing in het wild. We werden rondgeleid door een Nederlands meisje dat daar vrijwilligerswerk deed voor 1 jaar. Soms wel schrijnend wat sommige van deze dieren hebben meegemaakt, er is hier in Vietnam nog veel werk aan de winkel. In de shop van het opvangcentrum kochten we dan maar een knuffel-gibbon om het goede doel te steunen en misschien als voorteken voor morgen…
’ s Avonds doen we dan nog een nachtsafari op zijn Vietnamees , dwz meerijden met een stinkende lawaaierige truck die veel te snel op een bosweggetje rijdt. Gelukkig zagen we toch nog een aantal herten.
Daarna ons bedje maar opgezocht, want morgen is het weer
vroeg dag…
Zelfde scenario als gisteren, vroeg uit de veren en zonder ontbijt de jungle in, dat is pas vakantie. Deze keer hadden we echter meer succes. Dankzij een ranger-spotter met een GSM werden we door onze gids naar een locatie gebracht waar zich een familie Gibbons met een baby van 2 maanden bevond. De techniek helpt soms ook een handje in de jungle. Het was echt super om deze dieren in de boomtoppen te zien zitten terwijl ze hun ontbijt aan het nuttigen waren. Ze aten wat bladeren van de bomen, zelf stonden we met een lege maag en een stijve nek naar boven te kijken, maar wel voldaan van het mooie schouwspel dat zich boven onze hoofden afspeelde.
Vandaag werd ons geen rust gegund, want na het einde van de Gibbon Trek hadden we net een half uurtje om te ontbijten en terug te vertrekken richting Crocodile Lake. Het eerste stuk van de weg reden we achterop een pick-up over onverharde wegen en door rivierbeddingen terwijl we ons bukten voor overhangende lianen en bamboetakken.
Het tweede gedeelte was een vijf kilometer lange voettocht
langs een smal paadje door de jungle. Het was best warm en het zweten brak ons
pas echt uit toen op een meter voor ons een King Cobra van 2 meter lang het pad
kruiste. Zelfs onze donkerhuidige Vietnamese gids werd er even bleek van, ook
hij was onder de indruk van dit beest, dat uiteindelijk het hazenpad koos.
Onderweg zagen we weer een hele oude boom, dit exemplaar was
zo’n 700 jaar oud en de wortels alleen waren al groter dan Els.
Een stukje verder op ons pad zagen we ook nog een uit de
kluiten gewassen salamander en een zwarte schorpioen die zich vasthield aan de
stam van een boom, toch vriendelijke diertjes in de jungle hé.
Na anderhalf uur stappen kwamen we aan bij het "Crocodile
Lake". We hadden een prachtig uitzicht over het meer en zijn omgeving van op een
op palen gebouwde uitkijkpost. Er zaten zo’n 200 Siamese krokodillen in dit
meer en af en toe stak er in de verte eens eentje zijn kop boven water.
De
krokodillen zijn met uitsterven bedreigd maar gelukkig is de populatie dankzij
een project van 60 naar 200 exemplaren uitgegroeid. We bleven er een uurtje
rondhangen, voor Pascal letterlijk want die koos voor een hangmat en
vertrokken terug via dezelfde weg naar de bewoonde wereld.
Onderweg werden we
nog begroet door een grote Gekko en een familie Lagure apen, helaas te ver weg
om een foto van te nemen…
Toen we in de late namiddag op het balkon van ons hutje zaten
te chillen, kwam er ook nog een hele familie Makaken voor onze neus voorbij,
heel dicht.
Toch blij toen we ’s avonds in het plaatselijke restaurant
mensen zagen, we waanden ons eventjes op de Apenplaneet die dag.
Onze laatste dag namen we eerst een taxi in plaats van achterop een brommertje op de heenweg en na een uurtje wachten op de hoofdweg kwam dan eindelijk onze superdeluxe ligbus die ons terug naar Ho Chi Minh City bracht.
Onze laatste dag namen we eerst een taxi in plaats van achterop een brommertje op de heenweg en na een uurtje wachten op de hoofdweg kwam dan eindelijk onze superdeluxe ligbus die ons terug naar Ho Chi Minh City bracht.
