Opstaan inpakken en een beetje bloggen, want we staan hopeloos
achter, dat is wat een mens zo doet in afwachting van onze vlucht naar Port
Lincoln in de namiddag.
We nemen al vroeg de bus naar de luchthaven en hangen daar
wat rond in het zonnetje.
Morgen is de grote dag, we hebben een dagtrip geboekt bij
Adventure Bay Charters voor een Cagedive (duik in een kooi) met de hoop de
grote witte haai te zien, beter bekend als Jaws. In de luchthaven vinden we al
snel Paul die ons naar het Gran Tasman Hotel brengt. ’s Avonds eten we bij de
Italiaan om de hoek.
Goed geslapen maar weer eens veel te kort want, Paul staat
al weer te wachten om ons naar de haven te brengen. Samen met 16 andere gasten
gaan we om 06u30 aan boord. Het gebied waar de grote witte haai zit ligt op 2,5
uur varen van Port Lincoln maar onderweg worden we begroet door een 3-tal
bottlenose dolphins.
We varen langs een schiereiland dat op een klein
kampeerterrein na onbewoond is. Je moet wel een volledige dag rijden door
niemandsland tot aan de camping. Hier zien we de zeldzame Zeearend met witte
borst boven de zee cirkelen. Van deze zeldzame dieren zijn er maar 150 in heel
Australië.
 |
| Zeearend |
Iets verder zien we drie Osprey’s (visarend) in de boomkruinen.
 |
| Visarend |
We
varen langs de rotskust van een onbewoond eiland waar de rotskust vol ligt met
pelsrobben. Overschot aan wildlife, we hebben ogen te kort.
Na de veiligheidsbriefing om 11u00 kruipen de eerste 4
duikers in de kooi. De kooi is zo’n 1,5m op 3m en je ademt er door een
ademautomaat verbonden met een lange slang met de duikflessen aan boord.
 |
| De kooi |
We krijgen er
een 5mm pak, botjes, handschoenen en een kap want het water is maar 17°C en na
een tijdje is het toch wel frisjes zeker als je niet beweegt in de kooi.
Wij gaan met de 2e groep het water in, spannend,
maar tijdens ons 45 minuten lange verblijf gebeurd er niks, helemaal niks.
We warmen een beetje op in de zon want heel warm is het
niet. Na de lunch verplaatst de boot zich naar een andere locatie, iets dichter
bij een kolonie robben, op hoop van meer succes. We gaan voor de tweede keer in
het water, maar ook nu, niets, pfff.
In de late namiddag veranderd de kapitein zijn tactiek en
gaat voor anker tussen 2 andere concurrerende boten die ook op dezelfde plek
liggen. Het grote verschil tussen onze boot en de 2 andere is dat onze boot met
geluidssignalen werkt om de haai te lokken en de 2 andere met een bloedspoor in
het water. Is dat misschien de reden dat
we minder geluk hebben , wie zal het zeggen ….
Vier duikers gaan er terug in de kooi, voor de derde keer
ondertussen, maar ineens is hij er, een grote witte haai cirkelt rond de kooi,
twee keer komt hij heel nieuwsgierig dichtbij, het is nummer 37, dat is de tag
aan z’n vin. We kunnen de haai van zo’n 5 meter lang goed zien vanaf de boot want hij zwemt net
onder het oppervlak, wat een klepper!!
We staan nog klaar is ons pak en zijn terug bij de eersten
om de gelukkigen in de kooi af te lossen. We blijven er wel 50 minuten
rondkijken tot we uit ons pak bibberen (niet van de schrik) met de camera in de
aanslag, maar…hij komt niet meer.
Helaas, dit maal geen happy end, we hebben echter nog een
kans in een ontmoeting met deze grote jongen in Zuid-Afrika, hopelijk hebben we
daar meer geluk.
We eten ’s avonds in Port Lincoln bij de plaatselijke Chinees.
Paul wacht ons alweer op de volgende morgen om 05u30 om ons
naar de luchthaven te brengen. We vliegen via Adelaide door naar Alice Springs,
in het midden van de Australische
Outback, ook wel bekend als Red Center, vanuit het vliegtuig zien we al
waarom.
 |
| Welkom in de outback |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten