 |
| Split Point Lighthouse |
We rijden er langs mooie kustplaatsjes zoals Anglesea en
zien op verschillende plaatsen surfers in het water, weinig zwemmers want de
golven zijn een beetje te hoog.
Bij de vuurtoren van Split Point picknicken we met uitzicht
over de kust.
We rijden verder in westelijke richting en opeens zegt Els om te stoppen, een zeehond was aan het ronddobberen net voor de kust, hoe kun je zoiets zo snel zien vanuit een rijdende auto, vraag ik mezelf dan af.
We rijden verder in westelijke richting en opeens zegt Els om te stoppen, een zeehond was aan het ronddobberen net voor de kust, hoe kun je zoiets zo snel zien vanuit een rijdende auto, vraag ik mezelf dan af.
Bij Otway National Park slaan we linksaf op weg naar de
volgende vuurtoren. Onderweg staan er heel wat auto’s geparkeerd langs het
smalle weggetje. Mensen lopen over de weg en staren naar de boomtoppen, het is
weer Koala time! We spotten er zelf in totaal minstens tien, zo vrij in het
wild. De topper was een moedertje met baby. Een uur later rijden we verder naar
de vuurtoren maar we komen aan na 17u00, gesloten voor bezoekers. Deze keer
krijgen de Koala’s de schuld.
Het wordt al laat en we hebben een afspraak met 12 apostelen
bij zonsondergang. De zon was al niet op de afspraak en van de 12 apostelen waren er ook maar 8
die zich nog staande hadden gehouden, maar wij waren er! Nee, geen kerkbezoek maar langs de Great
Ocean Road staan er zuilen van zo’n 65 meter hoog in het water, afgescheurd van
de rotskust door de voortdurende werking van water en wind. 4 van de apostelen
zijn al ingestort door de erosie aan deze ruige kust. We blijven genieten van
het uitzicht bovenop de kliffen en nemen er ons aperitiefje met dip. In het
donker rijden we naar de dichtstbijgelegen camping maar moeten we nog bruusk
uitwijken voor een Kangoeroe die de weg wou oversteken. Het is echt oppassen
met die beesten hier, zeker als het donker is.
 |
| Mammie en kleintje |
 |
| 12 Apostelen |
Maar we zien nog meer “Skippy’s” als we de eenvoudige
camping oprijden. Ze huppelen gewoon overal rond op het terrein.
’s Morgens eventjes Kangoeroe’s tellen vanuit de camper, 35
stuks op een uitgestrekt veld voor onze neus, ni normaal.
 |
| Boksende Kangoeroe's |
 |
| Loch Ard Kloof |
We pikken de draad weer op langs onze Ocean Road, dus beginnen we maar aan een strandwandeling aan de 12 apostelen. Vanaf het strand zijn de kliffen en de zuilen nog imposanter. Maar er is nog veel meer te zien en we rijden door naar Loch Ard Kloof. Dit is de plaats waar het passagierschip, de Loch Ard, in 1838 is vergaan. Het schip voer van Engeland naar Melbourne met passagiers die in Australië een nieuw leven zouden beginnen. Slechts twee mensen overleefden het drama, Tom en Eva.
 |
| London Tower Bridge |
En het ging weer verder naar de “London Tower Bridge”. De natuurlijke brug had echter sinds 2005 een stuk van zijn glorie verloren door het feit dat een gedeelte was ingestort, maar het blijft wel een wonder der natuur.
Maar we komen zo langzaam bij het einde van onze tocht langs de kust en we zoeken een plaatsje voor de nacht in Warnambool. In deze stad is het Flagstaff Hill museum gevestigd. Dit museum vertelt de verhalen van de meer dan 200 schepen die vergaan zijn in de Bass Street, één van de gevaarlijke scheepvaartroutes in het nieuwe continent. Elke avond is er een lasershow die het verhaal verteld van de Loch Ard en z’n overlevenden Eva en Tom. Reizen was in die tijd toch niet zo eenvoudig door de maandenlange ontbering tijdens de lange zeereis naar het beloofde land en een nieuwe toekomst.
De hele voorstelling zat goed in elkaar en je werd als het ware
ondergedompeld in de jaren 1800. We werden ingescheept op de Loch Ard en liepen
in een nagemaakt dorpje door de straten naar de kade waar het schip lag te
wachten. Eens in een zaal werd de zware storm op zee zo nagebootst dat de
banken waar je op zit aan het kraken en schudden waren.
Maar uiteindelijk zonder nachtmerrie in slaap gevallen in de
camper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten