MON REPOS Beach, en de schildpaddenkolonie (22 Jan 14)

We reden van Marlborough richting Rockhampton en zagen zo’n 23km voor Rocky, zoals de Ozzies zeggen, een bordje naar de Capricorn Caves. We verlaten de Bruce Highway en rijden door het dorpje “The Caves”. De kalkstenen grotten bevatten een grottenstelsel, vol boomwortels die zich door de stenen hebben geduwd. 

Capricorn Caves

Bijschrift toevoegen

We deden er een begeleide rondgang van een uurtje door “bevroren” rivieren en langs grotkoralen. Door indirecte verlichting  zag je met een beetje fantasie allerlei vormen en monsters opdoemen uit het donker. We eindigden de rondleiding in “The Cathedral” , een enorme ruimte met orgelpijpen en een preekstoel uit kalksteen en stalagmieten. We zaten er eventjes om te luisteren naar een liedje van Leonard Cohen, Hallelujah, dat volledig tot zijn recht kwam door de natuurlijke akoestiek van de ruimte. Om stil van te worden.

Na deze mooie afsluiter ging het verder richting Rockhamptom, de “Beef Town” van Australië, laten we links liggen maar we rijden hier wel over de Steenbokskeerkring (vandaar Capricorn Caves).

Om te ontsnappen aan de saaie Bruce Highway besluiten we om een “Scenic Route” te volgen naar Yeppoon om daar met zicht op zee te picknicken. De tocht was een serieuze omweg voor de paar mooie uitzichten onderweg en we kwamen dan ook net op tijd aan op onze hoofdbestemming van de dag, het strand van Mon Repos. Geen “repos” voor ons en na een snelle hap is het 1845hr, tijd om aan te schuiven voor ons ticket naar het strand. Na het inchecken hebben we weer tijd genoeg want we zijn bij groep 5, de laatste groep die onder begeleiding van een ranger op het strand mag om te zien hoe een zeeschildpad eitjes legt in het zand. We hadden een drietal jaren geleden al een gelijkaardig fenomeen kunnen meemaken op “Turtle Island” in het Noorden van Borneo, maar het is zo iets speciaal dat we deze kans ook niet wilden missen.

Tegen 2130hr werd onze groep (30 personen) verzameld en wandelden we in het pikkedonker naar het stand, waar we getuige waren van het leggen van 125 eieren door een “Loggerhead” (onechte karetschildpad) schildpad. Dit was ook weer eventjes het National Geographic gevoel om zoiets mee te maken.

Nadien konden we zelf ook nog de handen uit de mouwen steken, de eieren waren te dicht bij de vloedlijn gelegd en moesten verplaatst worden hogerop het strand, voorzichtig schoven we aan om de broze eitjes te transporteren.

Els met kostbare vracht

Ranger graaft eitjes uit

Tegen 0100hr ’s morgens vertrokken we met onze camper op zoek naar een geschikt plaatsje in het “wild”, want voor een camping was het al veel te laat. We vonden een leuk plekje met zicht op zee nog wel waar we als een blok in slaap vielen. Doel geslaagd, weer een leuk zeldzaam beestje gezien…