Om 0730hr stopt er een grote 4X4 bus voor de ingang van onze
camping, met onze dagrukzak, fototoestel en verrekijker stappen we in. Het is
een half uurtje rijden van Hervey Bay naar de pier waar we de ferryboot naar
Fraser Island nemen. Op de kade staan enkel vierwielaangedreven auto’s te
wachten, de meesten laten lucht uit hun dikke terreinbanden. Na 40 minuten varen komen we aan en stappen
terug in onze robuuste bus. Onze chauffeur/gids voor vandaag is Steve, hij
begroet ons allen met “Hi guys, fasten your seatbelts at all times, guys”. Een paar minuten later weten we waarom we
best onze gordel dragen, het heeft al 6 maanden niet geregend op het eiland en
de zandwegen (want er zijn geen asfaltwegen) liggen er heel slecht bij. Dit is echt het terrein en ook wel de
speeltuin voor de 4WD voertuigen, gewone 2-wiel aangedreven auto’s mogen niet
op het eiland. Het eerste traject reden we naar Eurong, het commerciële centrum
van het eiland, met een hotel, een restaurant, een bakkertje en zelfs een
postkantoor. Na een korte (plas)pauze reden we het nabijgelegen strand op,
75-Mile Beach. Inderdaad, dit strand is dus 120km lang en beslaat de volledige
oostkust van het eiland. Het strand is zelfs een officiële Highway met
snelheidsbeperkingen en de plaatselijke politie doet er ook radarcontroles!
 |
| 75-Mile Beach |
We
rijden zo’n uurtje tot we aankomen bij de “Colored Rocks”, een mooie
rotsformatie met verschillende tinten bruin-oranje, ontstaan door oxidatie en
erosie.
 |
| Colored Rocks |
Een paar foto’s later maken we rechtsomkeer richting “SS Maheno”, de restanten van een luxe-passagierschip dat 70 jaar geleden strandde op de 75-Mile Beach. Ook dit levert weer een paar leuke plaatjes op.
 |
| SS Maheno |
We vervolgen
onze weg verder en plots roept Steve, Dingo! En wij denken Bingo! Deze wilde
hond zie je maar zelden in het wild, maar op Fraser is er nog een populatie van
om en bij de 300 dingo’s. De bus vertraagt en we kunnen het dier door het raam
fotograferen. De volgende halte is bij Eli Creek, dit zoetwaterriviertje komt
uit op het strand en het is heerlijk zwemmen in het frisse kristalheldere
water. Zelf kies ik voor de boardwalk
langs de rivier terwijls Els zich een stukje laat meedrijven. Terug aangekomen
bij het strand spotten we terug, dezelfde Dingo, deze keer was hij aan het
drinken van het riviertje en dus konden we hem beter observeren, mooi beestje,
wel een beetje mager, maar eten toestoppen is ten strengste verboden!
 |
| Dingo |
Tijd voor onze middaglunch in Eurong, een verzorgd buffet staat op ons te wachten. Na de korte middagpauze rijden we door naar Central Station, geen treinstation, maar de plaats waar een oude nederzetting was voor houthakkers, het binnenland van het eiland is dan ook begroeid met grote bomen waar vroeger heel wat in werd gekapt. Deze plaats is ook het vertrekpunt voor een wandeling naar “Wanggoolba Creek” een oud stukje origineel regenwoud, waar we over een houten wandelpad de glasheldere rivier volgen. We spotten er ook nog een “Carpetsnake” langs het pad.
 |
| Wanggoolba Creek |
Onze laatste stop, na heel wat heen en weer geschommel in de
bus over de met diepe kuilen bezaaide zandwegen, is bij Lake McKenzie. Dit
grote zoetwatermeer heeft zelfs een zandstrand en het is er heerlijk zwemmen.
 |
| Lake McKenzie |
Tegen 1700hr moeten we terug inschepen op de ferry maar eerst nog 45 minuten
hobbelen en schokken natuurlijk.
Tegen 1830hr waren we terug bij onze camping, “Thanks
Steve”, “No worries guys”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten