Van HOUAY XAI via PAKBENG naar LUANG PRABANG, 2 dagen met de Heua sa op de Mekong (20 – 21 Okt 13)

Het was 09u30 in de morgen, we betaalden 220.000 Kip per persoon en kregen ticket nummer 3 en 4 toegewezen aan het loket in Houay Xai.  We waren al zeker van een zitje op de eerste rij in een heuse Heua Sa. Dit is de slowboat die ons gedurende de komende twee dagen via de Mekong naar Luang Prabang zal brengen. Het totale traject bedraagt zo’n 300 km, met een tussenstop in Pakbeng halfweg.  Alvorens in te schepen nog de nodige sandwiches als lunchpakket gekocht en aan boord gegaan van onze Heua Sa. Onze boot was voorzien van de laatste upgrade op vlak van zitcomfort, oude autostoelen.  Beter dan de originele houten banken zoals in onze reisgids vermeld stond.

Op het voorziene vertrekuur zat onze schuit nog maar halfvol en hoopten we al dat we languit op de stoelen zouden kunnen genieten van het landschap, maar een half uurtje later kwam er ineens een grote groep bootvluchtelingen (of eerder backpackers, het verschil is soms zeer klein) aan en zat de boot propvol, weg waren we!  De Mekong  bleek niet zo’n onschuldig riviertje te zijn, daar kwamen we al snel achter.  Met de nodige stroomversnellingen en draaikolken baande de boot zich een weg tussen de uitstekende rotsen.

Af en toe werd er gestopt in de “middle of nowhere” waar er een aantal Laotianen met de nodige bagage uit de jungle tevoorschijn kwamen om opgepikt te worden.  Onderweg zagen we behalve af en toe een hutje alleen maar het groene bergachtige landschap en de cacaobruine Mekong aan ons voorbijglijden. Na 7 uur varen kwamen we uiteindelijk aan in Pakbeng, het grootste dorp tot nu toe na 150km varen.  Via een drijvend platform sleurde we onze bagage de berg op naar ons onderdak voor de nacht.  Dit bleek heel goed mee te vallen, heel propere kamers met een leuk gemeenschappelijk balkon.
Na lekker gegeten te hebben zakten we af naar de rivier.

Het was nog steeds feestdag in Laos, dus kochten we een miniatuurvlotje, gemaakt van bananenstengels en –bladeren, met bloemen, wierook en een kaars versierd.  Zoals de traditie het voorschrijft, hebben we het bootje te water gelaten op de Mekong en stroomde onze kleine offergave met de stroom mee, samen met vele andere kleine vlotjes, een prachtig schouwspel.

Zo waren we zeker van een behouden vaart voor ons tweede deel van de tocht morgen. Tot nu toe hadden we Boeddha niet  dikwijls getrakteerd (voor good luck), maar zo langzaamaan worden we dieper ondergedompeld in de Boeddhistische religie ☺.  Er werden door de plaatselijke bevolking  ook nog een aantal mooie uit bamboe en bananenbladeren zelfgemaakte boten, verlicht met kaarsjes op de Mekong losgelaten met de nodige muziek en knallende bommetjes op de achtergrond.  Net zoals gisteren werden daarna nog een aantal lampionnetjes de lucht ingestuurd.  Rond 22hr was het feest afgelopen  en ging iedereen te bed, wij ook.







De volgende ochtend waren we rond 09u00 al terug aan boord en een half uurtje later staken we van wal.

Ook vandaag dreven we over de machtige rivier stroomafwaarts en genoten we van het uitzicht onderweg.

Na een tocht van zo’n 8hr met de nodige tussenstops om mensen met zakken rijst en een ook een brommer op te laden,  kwamen we aan te Luang Prabang.

De ‘’aanlegsteiger’’ bleek gewoon een steile zandberg te zijn met een paar aangelegde treden, ver van het centrum met een mooi gebouw , waar je een ticketje voor een tuktuk kon kopen.   Beter daar aanleggen dan in het centrum , zo verdienen de tuktuk-chauffeurs er ook nog wat aan …..
Na een ritje van 20 minuutjes aangekomen aan onze Guesthouse Savagnat, mooi gebouw met mooie kamertjes niet te ver af van de Mekong.   Via een tip van de receptie heel lekker gegeten in Dililah’s Place en tijd voor verdiende nachtrust na 3 dagen reizen.