Leuk mooi logementje (Lek House). Vlakbij hotel stond bord met de vermelding Chiang Rai Beach, wat onze nieuwsgierigheid gewekt had, een strand op honderden kilometers van de kust??
Volgende dag fietsen gehuurd en op zoek naar de Beach….
Gevonden, was klein strandje aan de rivier (waarin zwemmen door de sterke stroming spijtig genoeg niet mogelijk was) en allerlei gezellige eetplaatsjes op bamboeplatformpjes.
Lekker dagje gechillt met een Chang Beer en van de prachtige omgeving genoten. Aangezien we toch fietsen hadden hebben we ook nog aantal Wats bezocht in de stad.
 |
| Wat is een Wat? Dit is een Wat |
Onderweg zijn we nog op leuk marktje gebotst, wat eerder op een voedingsbeurs leek. Zoveel lekkere hapjes bij elkaar, we hebben ons eens goed laten gaan!
De dag nadien hebben we een uitstap geboekt en bij gebrek aan andere mensen stond er een dikke terreinwagen met privechauffeur/gids ons op te wachten aan het hotel. Onze eerste stop was de “Witte Tempel”. Daar zijn ze nu al 18 jaar aan het bouwen en volgens de gids duurt het nog 80 jaar voor het volledige tempelcomplex klaar is.
Het deed ons een beetje denken aan de “Sagrada Famillia” kathedraal in Barcelona en de architect/kunstenaar is ook een beetje de plaatselijke Gaudi en heeft zijn eigen, heel mooie stijl.
Van de Witte Tempel ging het naar het “Zwarte Huis” van een andere succesrijke kunstenaar, het leek wel een beetje op Bokrijk, heel bizarre gebouwen versierd met dierenhuiden met stoelen gemaakt van buffelhorens.
Deze kunstenaar, Thawan Duchanee, bleek wereldwijde bekendheid te genieten, misschien wel de Thai versie van Dali?
Onze SUV bracht ons verder naar de Monkey Cave ( een grot met de nodige opdringerige Makaken en in een grot een iets minder opdringerige Boedha, niet echt bijzonder maar het zat in het programma…
Nog tijdens de voormiddag bezochten we een bergstammendorpje, dit waren eerder kleine nederzettingen van bergstammen zoals Akha, Hmon en Longneck samengeperst in een kunstmatig rurale omgeving. Voor dit Thaise Bokrijk (alweer) mochten we dan ook nog eens 300 Baht neertellen, maar het geld kwam deze arme minderheden tegoed, hopen we…
 |
Lokale longneck-vrouwen in het dorp
In Chiang Sean bezochten we, na een Chinees buffetje als middagmaal, de nog niet zolang geopende grenspost met Myanmar. Dit is de meest noordelijke plaats van Thailand.
Iets verder ligt dan uiteindelijk "The Golden Triangle" (drielandenpunt Laos/Thailand/Myanmar ) en boven op een heuvel hadden we voor het eerst een prachtig uitzicht op de machtige Mekong, de rivier die we later op onze reis nog een paar keer zullen tegenkomen…
Na de nodige kiekjes genomen te hebben ook nog een bezoekje gebracht aan het Opium museum waarin de geschiedenis en het gebruik van Opium werd uitgelegd.
De “Golden Triangle" was jarenlang een draaischijf van de opiumhandel en kende zijn hoogtepunt in de periode van de Vietnamoorlog. Ondertussen zijn de opiumboeren braaf overgeschakeld op rijst of andere gewassen, dit dankzij de Staat die de arme boeren een handje hielp om over te schakelen op het telen van “brave” gewassen. Er is dus niks meer te koop, ook niet in de plaatselijke "drugstore".
’s Avonds nog langs de Sunday Market in Chiang Rai (joepi) en nog even snel een foto van de "Clock Tower", kitsch of kunst? Wie zou daar nu de architect van zijn? (Antwoorden op deze prijsvraag kan tot 01 Nov 13).
Op onze laatste dag hebben we dan een scooter gehuurd om de streek eens wat verder te kunnen verkennen op eigen tempo. Het was ook de eerste keer om zelf met een gemotoriseerd voertuig links te rijden, een goede oefening voor Australië…
 |
| Lijkt wel op mijn VN 2000...toch de kleur |
Het was heel leuk (zeker als we uit de stad waren) en we reden langs kleine dorpjes , watervalletjes en een hotspring (die nog niet open was, maar je kon er de zwaveldampen wel ruiken en zien , temp 87 Gr).
Over zandweggetjes reden we verder de bergen in, om uiteindelijk aan het keerpunt van onze trip te komen, een houten hangbrug over de rivier. Pascal met brommer erover, en Els met het fototoestel in de aanslag klaar om het avontuur te filmen. Maar na het halve traject was het geheugenkaartje vol. Dus eventjes een aantal foto’s wissen en terug naar af. “Take Two” was wel gelukt. Wat een motard niet allemaal riskeert om een filmpje op deze blog te zetten, maar het was wel kicken! (maar het zal nog even duren om het te bekijken wegens technische redenen :-( )
’ s Avonds hebben we ons dan nog getrakteerd op een Thaise Pizzahut, de Nightbazar (joepi voor Els, voor mij was het na drie dagen markt tijd voor de jungle) en een heerlijke relaxatiemassage. Herboren de nacht in!
Onze portie markten hebben we wel weer gehad! (Ik hoop het, dixit Pascal)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten