LUANG NAMTHA (16-18 Okt 13), Welcome to the Jungle

Lekker uitgeslapen, ontbeten met uitzicht op de rivier en een beetje gelezen op bamboeplatform aan de oever van de Nham Ta rivier.

In de namiddag met de fiets op zoek gegaan naar de voor ons ideale jungle-tocht  en na de boeking van een 2-daagse trektocht bij een watervalletje wat afkoeling gezocht.
De onverharde weg er heen was heel hobbelig en we waren blij met de mountainbikes die we gratis ter beschikking hadden van onze Guesthouse.  Ook voor de natuur moet je in Laos betalen, dus gaven we 6000 Kippen voor een ticket en plonsten we het water in.  Kip is in Laos de nationale munteenheid en 10500 kippen zijn ongeveer 1€. Tja, onze zakken zitten hier vol met kippen, gelukkig zijn ze zindelijk!
Na 1.000.000 Kippen af te halen uit de bankautomaat hadden we voldoende geld om onze   trektocht naar Namtha Camp te betalen bij Zuela Guesthouse, daarna nog iets gedronken en aan den babbel geraakt met Belgisch koppel die aantal maanden onderweg waren met hun dochtertje van 9.  Hele gezellige avond gehad en het was weer eens leuk om “onder Belgen” te zijn, toch een zeldzaamheid in Laos.

De volgende dag na ons ontbijtje , uitgecheckt en opgepikt  met minibusje voor ons 2-daags avontuur.  Onze gids was hele bekwame kerel die veel afwist van de jungle en samen met een Frans koppel en een Zuid-Koreaans meisje trokken we het regenwoud in op zoek naar “wildlife”.

Tijdens onze trekking bracht de gids ons het nodige bij over welke planten je kon eten en waarvoor het goed was (o.a. wortels waar ze thee van maken, boomschors die goed was tegen diarree, lianen als preventie tegen malaria), je kan het zo gek niet bedenken, de jungle is één grote apotheek en supermarkt tegelijk.  We proefden van al dit lekkers, nu ja, boomschors smaakt heel bitter, maar de pillen in onze huisapotheek zijn ook niet echt lekkere snoepjes.   Onderweg verzamelden we onder andere de bloem van de bananenplant, samen met een rabarberachtige stengel werd er ’s avonds in ons kamp een heerlijk soepje van gebrouwen.


Na 2 uurtjes trekking was het tijd voor de lunch. Op één twee drie maakte de gids een tafeltje met bamboestokken, bedekt met bananenbladeren als tafelkleed. Uit zijn rugzak toverde hij een heerlijk maaltje bestaande uit “sticky rice” en een mengeling van groentjes.  We aten ons bananenblad netjes leeg met onze rechterhand, want bestek gebruiken we niet in de jungle en de linker hand gebruik je voor andere activiteiten, rara welke, suggesties posten op de blog is toegestaan, maar hou het netjes!
Na nog eens 2 uurtjes stappen kwamen we aan in ons basiskamp, een houten hut met bananenbladeren als dak, dat was ons gezamenlijk 5-sterren logement voor de nacht.  Veel sterren waren er aan de hemel helaas niet te zien en al snel vielen de eerste regendruppels uit de lucht. Het was zo’n tien dagen geleden dat we regen hadden gezien en we dachten echt dat het regenseizoen gedaan was maar dat stopt, officieel dan toch, bij de eerste volle maan in oktober, dus kregen wij de volle laag…
Maar dat kon onze gids en zijn assistent, een man van weinig woorden uit een bergdorpje, niet deren en ze begonnen ijverig aan de voorbereiding van ons logement en natuurlijk van het avondmaal.

Koken doe je in de jungle natuurlijk op een met hout gemaakt vuurtje, dat lijkt me logisch, maar dat een grote, holle bamboetak, met water gevuld kan gebruikt worden om soep in te maken was voor ons toch iets nieuws. Misschien een tip voor de “nouvelle cuisine” bij ons thuis ☺

In onze hut kwamen zachte matrasjes met een dekentje en een kussen met daarboven een muskietennet, voor de verandering deze keer zonder grote gaten. We waren blij dat bananenbladeren waterdicht en multifunctioneel zijn (tafelkleed, dakbedekking, verpakkingsmateriaal…), zodat we droog de nacht in konden.


Maar eerst doen we ons nog tegoed aan een 5-gangen jungle buffet. Na 2 uur onafgebroken kokerellen zitten we op ons kussen bij kaarslicht te schranzen van al het lekkers dat de jungle ons te bieden heeft, maar we hopen in stilte dat de boomschors als medicijn echt wel werkt.
Als degustiefje dronken we nog een paar bamboeglaasjes ‘Happy Water”, een Laotiaanse home made whiskey op basis van rijst en sterk genoeg om de laatste junglebacterie te doden. Zelf vielen we kort nadien in slaap, lekker zo'n junglemedicijntje en het werkt echt!

Om 06u00 de volgende ochtend waren onze gidsen alweer druk in de weer aan de voorbereiding van het ontbijt, terwijl we zelf nog  in ons slaaplaken kleefden door overvloedig gebruik van anti-muskieten spray. Het is eens een andere manier om “te blijven plakken” hé.
Maar over plakken gesproken, ook de “sticky rice” (zeker niet van Uncle Ben want die kleeft niet!) stond op de ontbijttafel (maar zonder tafel) en een gedeelte van de rijst werd handig verpakt in bananaleaves als lunchpakket, handig en 100% eco.

Inpakken en wegwezen geblazen in ons junglecamp en op een fluitstoot, van een baboefluit (hoe kan het ook anders) vertrokken we voor een pittig stukje bergop.  Onze lijst met wildlife ontmoetingen bleef jammergenoeg beperkt tot een dikke duizendpoot en een paar vlinders, dus om de big-five te zien zullen we nog een tijdje moeten wachten vrees ik.

Door de aanhoudende regen op de tweede dag werd onze tocht een stukje ingekort. Met onze wandelstok (uit baboe gemaakt) begaven we ons bergaf over de gladde rode aarde richting rivier. Daar aangekomen wandelschoenen uit, broek opgerold tot boven de knie en waden maar door het snelstromende water, steunend met de wandelstok om het evenwicht niet te verliezen op de gladde keien. Iedereen droog aan de overkant, oef, terug in de bewoonde wereld. In het dorpje aan de rivier keken de kinderen ons angstvallig aan. Nu blijkt dat de Laotianen aan hun kinderen vertellen dat de Falang  (blanken dus) kinderen eten als ze wenen. We hebben dan toch maar aan de gids gevraagd om ze te vertellen in het Laotiaans dat we net gegeten hadden.   En zo eindigde onze jungle-ervaring in Laos, maar het is zeker niet de laatste keer dat we er op uit trekken...

Het Jungle team