Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg en we vertrekken dan ook
vroeg uit Wellington en rijden in NW richting. We laten zo langzaam de
voorsteden van Wellington achter ons.
Onderweg stoppen we nog even in Wanganui waar we de laatst werkende
raderboot van Nieuw Zeeland bewonderen.
 |
| Raderboot Waimarie |
We
hebben geluk met het weer want we kunnen ‘s middags buiten picknicken met
uitzicht op het zwarte lava-zandstrand van Petea. In dit stadje staat ook nog een betonnen
standbeeld van een kano ter ere van een Maori stamhoofd genaamd Turi.
 |
| Kano ter ere van Turi |
Pas in de late namiddag doemt de Mount
Taranaki voor ons op. Alhoewel de berg 2500m hoog is, geeft hij slechts een
gedeelte prijs door de sluier wolken die zich rond de top hebben verzameld.
Deze bijna perfect kegelvormige berg is van vulkanische oorsprong en de met
sneeuw bedekte top maakt hem dan ook bijzonder fraai. In Stratford, het dorpje
aan de voet van de berg halen we in het infocenter een wandelkaart en vragen we
ook de weg naar de dichtsbij gelegen camping. We zijn dan ook redelijk vroeg
geïnstalleerd en we kunnen nog even buiten zitten en genieten van de zon,
eindelijk. De voorspellingen voor morgen zijn ook goed, dus misschien zien we
Mt Taranaki wel in volle glorie.
De volgende ochtend is er een stralend blauwe hemel, geen wolkje te
bespeuren. We rijden dan ook Mt Taranaki op naar het hoogste punt dat je met de
auto kunt bereiken, op zo’n 1100m stopt de weg op een grote parking. Het laatste
stuk rijden we door het tweede oudste nationale park van NZ, Het Egmont
National Park.
 |
| Mount Taranaki |
We hebben het uitzicht op de omgeving helemaal voor ons alleen,
blijkbaar zijn we de eerste toeristen die de rit naar boven zijn begonnen. We
wandelen er een stukje richting skipiste, zonder grap, boven op de berg, op nog
geen half uurtje wandelen, kan er geskied worden. Maar het skieseizoen begint
hier pas in Juli, dus zijn we nog een beetje te vroeg. We dalen dan maar terug
af om via een andere weg een stuk naar boven ter rijden tot op een hoogte van
900m. Op deze plaats vertrekken we voor een wandeling naar de Dawson Falls.
Onderweg komen we langs de oudst werkende elektriciteitscentrale van NZ.
 |
| Power Station |
Niet
dat je je er veel moet bij voorstellen, het is niet meer dan een grote "dynamo" in een klein gebouwtje, maar het volstaat om op deze afgelegen plek een aantal
gebouwen van stroom te voorzien. We komen na een half uurtje stappen door het
bos aan bij de waterval en nemen er natuurlijk alweer de nodige kiekjes.
 |
| Dawson Falls |
 |
| Maori Paal |
Aan
het visitor center staat nog een mooie Maori totempaal, versierd met
houtsnijwerk. We keren terug naar het dorpje Stratford en stoppen er nog even
aan de enigste Glockspiel toren van NZ. Een paar keer per dag speelt deze toren
Romeo en Juliette, maar daar wachten wij niet op, we slaan af naar Highway 43,
the Forgotten Highway.
 |
| Glockentoren |
Deze snelweg, althans, dat is toch de vertaling in het nederlands, brengt
ons via 155km smalle kronkelige wegen
naar Taumarunui. Twaalf kilometer van deze weg is zelfs onverhard, waarom, geen
idee, vergeten zeker. Door deze route te nemen reis je ook door het verleden
van Nieuw Zeeland. Je volgt een oude Maori handelsroute en oude
landbouwgebieden van de Europese pioniers die zich in deze streek vestigden.
Onderweg rijden we over oude kleine vulkaanbergjes en boven op de bergruggen
hebben we een mooi uitzicht op Mt Taranaki aan de ene kant en Mt Ruapehu aan de
andere kant.
 |
| Kleine vulkaanbergjes |
Ook deze berg is gedeeltelijk met sneeuw bedekt en is van
vulkanische oorsprong. We bevinden ons zelfs eventjes in het buitenland, het
dorp Whangamomona heeft zichzelf in de vorige eeuw uitgeroepen tot Republiek
omdat ze het niet eens waren met de politiek in Nieuw Zeeland. Er is een
grensovergang, een president en ze hebben een eigen bier. Is Bart De Wever hier
misschien ooit op bezoek geweest? Wij stoppen eventjes aan het plaatselijke
hotel en zetten onze tocht verder.
 |
| Hotel van de Whangamomona Republiek |
Onderweg rijden we nog door een 180m lange
éénvakstunnel, gegraven in 1936. De officiële naam is Moki tunnel, maar sinds
Lord of the Rings is hij beter bekend als de Hobbit tunnel.
 |
| Hobbit Tunnel met Hobbit |
Kort na de tunnel
maken we een wandeling naar de Mt Damper Falls, deze watervallen zijn best wel
indrukwekkend. Met een hoogteverschil van 76m stort het water er de diepte in,
het is dan ook de tweede hoogste van het Noordereiland.
 |
| Mt Damper Falls |
Als we terug op de Highway komen rijden we de
Tangarakau Gorge in, het is in deze kloof dat de weg onverhard is.
Het is al donker als we in Taumarinui een camping oprijden. Wat een tocht,
wij zullen deze snelweg in elk geval niet snel vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten