AUCKLAND, eindstation voor ons campertje (13 - 14 Mei 14)

Deze morgen doen we nog een aantal wasmachientjes en laden onze reiszakken terug in en vertrekken we richting Auckland.   Het drukke verkeer is even terug wennen en uiteindelijk komen we aan bij ons geboekt logementje Jucy hotel dat heel goed gelegen is.  We checken in, laden ons gerief uit de camper en rijden naar Britz om de camper terug af te leveren.   Dit verloopt vrij vlotjes, we krijgen zelfs nog een beetje geld terug omdat er een aantal probleempjes waren voorgevallen onderweg (af en toe oranje lampje aan en powerverlies in de bergen).

We nemen de taxi terug naar Jucy en doen voor de rest niet meer veel.  Het avondmaal nuttigen we in ‘’The Belgian Café’’ naar aanleiding van een tip van het personeel.  Echt een gezellige zaak waar je heel lekker kan eten en waar ze een ongelooflijk aanbod hebben van Belgisch bier.   Pascal drinkt een Jupiler en dat smaakt nog eens na 8 maanden!

 

Belgian Beer Café

Na een goede nachtrust trekken we de stad in.  Nemen een lekker ontbijtje en wandelen langs een aantal winkelstraten waar we nog de laatste souvenierkes kopen en gaan nog langs een I-site waar we de nodige info verzamelen over een aantal eilanden die we eventueel kunnen bezoeken als we terug zijn vanuit Fiji.   Daarna brengen we een bezoekje aan de Skytower, deze is 328 meter hoog.  

In de lift worden we vergezelt door een basejumper die een superman pakje aan heeft.  We stappen uit, hij gaat nog een verdieping hoger om zich klaar te maken voor de sprong.   Met spanning wachten we bij het raam tot we hem plots zien voorbij vliegen.  Wel een beetje vreemd om te zien, hij hangt tussen 2 kabels en stort zich eigenlijk gewoon 190 meter naar beneden, waar hij uiteindelijk wordt afgeremd.  Blijkbaar is dit wel een groot succes, want we zien er nog een aantal naar beneden springen.  Na al dat gespring gaan we nog een verdiepingetje hoger en genieten van het uitzicht.  

We zien er ook nog een aantal rondwandelen aan de buitenkant van de toren op een soort platform, de zogenaamde skywalk.  We blijven toch maar veilig binnen en doen ons tegoed aan een glaasje champagne en stukje taart om het hoofdstuk Nieuw Zeeland af te sluiten. 

Santé!

Het was een prachtig land met hele mooie landschappen, heel veel natuur en wildlife, we hebben ervan genoten ondanks het slechte weer dat we soms hadden.

Klaar voor ons volgend avontuur: Fiji!

BAY OF ISLANDS – WAIPOUA FOREST (12 Mei 14)

Vandaag hebben we een tripje geboekt met Great Sights voor een boottochtje langs een aantal eilanden van de “Bay of Islands” met eventueel de mogelijkheid om te snorkelen met dolfijnen.  We vertrekken in Paihia en steken eerst de baai over om nog een aantal mensen op te laden te Russell.  Dan gaat het richting de bekende Hole in the Rock.  Maar onderweg komen we nog een stuk of 8 grote Common dolfijnen tegen en die zijn heel relaxt en kalm en blijven rond de boot hangen. 

Wie zingt er?

Degene die willen, krijgen een neopreen pakje en kunnen met vinnen en snorkel te water.  Els staat natuurlijk op de eerste rij en zit vrij snel het sop in.  De beesten zijn heel nieuwsgierig en als ze begint te zingen in haar snorkel zijn ze heel geïnteresseerd en blijven rond haar zwemmen.  Pascal is cameraman aan boord en hij hoort iemand zeggen dat ze de dolfijnen hoort zingen …  Na een tijdje zwemmen ze een beetje verder de baai uit en moet iedereen terug aan boord.  De boot zoekt hen terug op en ze mogen nog een 2de keer kort het water in.

Els met de dolfijnen

Daarna vaart de catamaran verder langs de vuurtoren van Cape Brett en vaart hij door The Hole in the Rock.  

Cape Brett

Hole in the Rock

Dit is een grote tunnel waar de catamaran nipt inpast.  Gelukkig hebben we een hele bekwame vrouwelijke kapitein die daar heel goed in slaagt.  We zien zelfs nog een zeehond op de rotsen liggen.  Daarna gaat het richting Urupukapuka Eiland.  We meren aan in een idyllisch baaike en doen een wandeling naar de top vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de baai.  Het zonnetje is van de partij en de kleuren in het water zijn prachtig.  Na een half uurtje is het tijd om terug te keren en de boot brengt ons terug naar Paihia.

Onze cruiser

We picknicken en vertrekken met de camper terug naar de westkust.  Onderweg rijden we nog langs mangrovebomen en uiteindelijk na een kleine 2 uurtjes bollen komen we aan in Waipoua.  Dit is een natuurgebied waar de grootste Kauri bomen van Nieuw Zeeland zich bevinden.  Deze zijn indertijd niet gekapt geweest door de eerste Europeanen, waarschijnlijk omdat ze te groot waren om te transporteren.  

Voeten vegen, dan pas mag je in het Kauri bos

De eerste korte wandeling gaat naar Tane Mahuta of The Lord of de Forest.  Deze boom is wel 2000 jaar oud en wel 51 meter hoog.  

Daarna doen we nog een wandeling naar de Four Sisters, 4 grote Kauri bomen die vlak bij elkaar staan en uiteindelijk komen we bij de 2de oudste boom Te Matua Ngahere (Father of the forest) die 1200 jaar oud is. 

Big Daddy

Het begint al een beetje te schemeren als we terug aan de camper zijn en we zoeken een camping. Die vinden we in Kaihu.  Als we inchecken vraagt de mevrouw van de camping of we geen zin hebben in een nachtelijke wandeling in het bos langs een aantal mooie Kauri bomen en op zoek te gaan naar de bruine Northland Kiwi.  Dit kunnen we niet weigeren natuurlijk, we drinken vlug een kommetje soep en staan een half uurtje later paraat bij de gids.  Een busje brengt ons naar het Trounson Kauri Park.  We krijgen wat uitleg alvorens op pad te gaan.  Door  de volle maan is de sfeer in het bos heel mysterieus. We wandelen langs een mooi pad en komen langs een beekje waar een hele grote paling inzit die duidelijk op jacht is.  We vervolgen onze tocht en de gids schijnt met een grote lamp met rood licht het bos in op zoek naar de Kiwi.  Blijkbaar reageren die beesten niet op rood licht.  Na een tijdje zien we er eentje rondwandelen op zoek naar voedsel tot hij terug verdwijnt in het bos.

Onderweg krijgen we nog uitleg over de Kauri bomen en een bepaalde ziekte waar deze bomen last van hebben en uiteindelijk aan sterven.  Daarom moesten we ook onze zolen van onze schoenen inspuiten met ontsmettende vloeistof.  Na een tijdje zien we nog een tweede Kiwi dus ons geluk kan niet op.   Na deze 2 uur durende wandeling brengt het busje ons terug naar de camping en toont de gids ons nog een aantal grote palingen in de nabijgelegen vijver en een aantal glimwormpjes tegen de bergflank.

Uiteindelijk kruipen we moe maar heel voldaan na deze dag ons bed in.

Duiken op het wrak van de RAINBOW WARRIOR (11 Mei 14)

Vandaag bezoeken we de Rainbow Warrior, het vlaggeschip van Greenpeace dat in 1985 door Franse saboteurs in de haven van Auckland tot zinken werd gebracht. Het schip lag te wachten om te vertrekken naar atol Mururoa waar de Fransen atoomtesten uitvoerden. 

We vertrekken te Paihia en na een kleine 2 uurtjes varen op een vlak zeetje komen we aan bij de Cavalli eilanden, in The Bay of Islands.  

Cavalli Islands

Het wrak ligt daar nu mooi beschut tussen een aantal eilandjes.  Na de briefing gaan we te water en duiken rond het wrak.  Er zit wel wat vis op, maar duidelijk een pak minder dan gisteren op de Poor Knights.  Hier mag nog wel gevist  worden en dat merk je wel jammer genoeg.   Daarentegen is het wrak goed bewaard gebleven en heel herkenbaar.  

Na dit leuk duikje genieten we van het zonnetje in een mooie baaitje en eten we een sandwich.   Daarna is het tijd voor onze 2de duik.  We varen naar een andere plek en de duikstek heeft de naam de tunnels, klinkt goed.   Na de briefing gaan we terug te water en landschappelijk is het wel de moeite.  Er zijn een aantal ruime tunnels waar we doorgaan en we zien ook nog een grote rog die rakelings langs ons zwemt.

Leather Jack

Na dit duikje varen we terug naar de haven, laden de spulletjes uit en zoeken een camping voor de nacht.

Duiken op de POOR KNIGHTS, J.J.Cousteau’s favourites (10 Mei 14)

Na een hele rustige nacht (we hebben de camping nl voor ons helemaal alleen) rijden we naar de haven voor ons duiktripke met de Ms Arrow van Yukon Dive.  We krijgen duikpak en jacket en gaan aan boord.  Na een klein uurtje varen komen we aan aan de Poor Knights.  

Deze bestaan uit een aantal eilanden met hier en daar een Arch en zijn ontstaan na de uitbarsting van een vulkaan vele jaren geleden.  Vooraleer we te water gaan, zien we nog een zeehond op een rots liggen.  Na een korte briefing gaan we te water en onze duikgids is Herbert een Zwitser die al 15 jaar hier woont en het gebied heel goed kent.  Hij toont ons vele naaktslakken en er zwemmen ook een aantal grote roggen onder ons door.  Voor de rest veel wiegend kelp en veel vis en supergoed zicht, zo’n dertig meter. 

We gaan ook een grot in met een luchtbel waardoor we op een diepte van 10 meter waar we een babbeltje met elkaar kunnen doen.

Het water is 20 graden, maar na een uurtje onder wordt het toch wel een beetje frisjes.   Tijdens onze lunch vaart de kapitein nog een beetje rond, oa ook in de grootste zeegrot van de wereld bekend voor haar prachtige akoestiek.  Volgens hem zelfs beter dan de Sydney Opera House.  Er zouden al een aantal muzikale groepen opnames gemaakt hebben….

Na al dit moois maken we ons klaar voor de tweede duik.  Deze is ook weer de moeite, gaan door Arch en er is wat meer stroming dan op de eerste plek, waardoor er heel veel vis te zien is.  

Daarna is het tijd om de terugtocht aan te vatten.  Er is best veel wind opgekomen en onze schuit gaat van links naar rechts over de hoge golven.  De kapitein is er vrij gerust in, dus wij dan ook maar.

Uiteindelijk komen we veilig aan in de haven, laden onze spullen uit, drinken samen nog iets en vertrekken nog naar Kerikeri in de Bay Of Islands waar we de volgende dag nog 2 duikjes gaan doen.

We mogen onze camper parkeren op het terrein van de  duikbasis Dive North en kruipen vroeg onder de wol.