Om 07u30
staan we paraat met pak en zak en wachten op onze taxi,…, en wachten, en
wachten, maar geen taxi te bespeuren. We besluiten dan maar een taxi te laten
regelen door ons hotel en vijf minuten later hebben we een ritje voor 8000ks.
Sneller en goedkoper dus, zo zie je maar, een plan B is altijd handig. Na een
rit van een 45 minuten door Yangon vertrekken we om 09u00 met de bus vanaf
Hsmmalaik Bus Station naar Kyaitiyo via Bago. Daar wacht onze volgende
verrassing. De door ons gereserveerde “coach” was eerder een aftandse bus
zonder airco, maar gelukkig met arko (alle ramen kunnen open). De realiteit was
ook hier anders dan de mooie foto’s en beloftes. Dit is Myanmar. En dan ook nog
de naam van de busmaatschappij, “WIN EXPRESS”. Voor ons was het eerder “LOSE
EXPRESS”, want een gewone lijnbus in België stopt minder dan deze zogenaamde
expressbus…
Na 5 uur
rijden zijn we overtuigd van de kwaltiteit en als blijk van appreciatie voor de
busfirma, maar eigenlijk door gebrek aan concurrentie, boeken we in Kyaiktiyo een busticket terug
richting Bago voor de volgende dag.
Na lang
wachten springen we achterop in de pick-up truck voor nog een half uurtje tot
Kinpun, aan de voet van de Gouden Rots. Tja, zo’n pick-up vertrekt pas als hij
tjokvol zit met mensen, rijst, zakken, dozen,..maar we hadden geluk, op onze
rit zaten er geen geiten, kippen of varkens. Onderweg stapte ook het neefje van
de uitbater van ons logement op (toevallig) en duwt ons een foldertje in de
hand van de guesthouse…we kijken bedenkelijk naar elkaar maar besluiten toch om
op het aanbod van het glimlachende jongetje met rode tandjes van de kauwnoten
en een hoedje “Vietnam Style” in te gaan.
Accommodatie
aan de voet van de berg in het Pann Myo Thu Inn. We pikken er voor 1 nachtje de
goedkoopste kamer uit en betalen 8$ met ontbijt voor een slaaphok van 2x3m met
ventilator. De douche en het Franse toilet zijn gemeenschappelijk, maar we zijn
de enige gasten en hebben deze topaccommodatie helemaal van ons, joepie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten