Die is hier heel traag en ik denk ook niet echt veilig. Maar de Birmezen hebben er alle vertrouwen in en trakteerden ons onderweg met allerlei lekkers. De trein rijdt amper 20km per uur, de wagons waggelen echt van links naar rechts (vering?) of op en neer (net alsof je op paard zit), stopt heel vaak (o.a. om elkaar te kruisen), maar de omgeving was super en daar deden we het voor. Dit traject is nog door de Britten aangelegd (100 jaar oud) en de wagons zijn van Chinese makelij (minstens half zo oud …).
Eind goed al goed en na een 12 uur (voor een traject van 120km) geschokkel aangekomen in het reeds slapend stadje Thazi. Gelukkig snel logementje gevonden in het Moon Light Guesthouse (wel heel primitief kamertje en douche/wc waren precies in de catacomben gelegen) wel zalig geslapen (ondanks de hitte).
Volgende dag hadden de Fransen briefje achtergelaten dat ze al vertrokken waren. Na een ontbijtje (ei en vettige pannekoeken en groene Chinese thee) met pick-up naar busstation voor bus naar Mandalay. Na 3 uur daar aangekomen en met taxi eerst langs bureautje voor kaartjes voor boot tot Bagan en dan een super-chique hotel gevonden gelegen vlak aan de Irrawaddyrivier (alwaar ook de Irrawaddydolfijn zou zitten, maar niet dit seizoen). Prachtige kamer, mooi dakterras en een zwembad.
Genoten van al deze luxe. Wel hebben we twee keer een kleine aardbeving gevoeld, toch wel even schrikken, maar dat komt hier wel vaker voor volgens het internet… In de achterbuurt van het hotel op straat gegeten en genoten van onze zalige kamer (ondanks de schokken)…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten