PORT St JOHNS, De Sardine Run (18-28 Juni 14)

We verlaten Durban in noordelijke richting en rijden nog even voorbij het voetbalstadion met zijn speciale architectuur, speciaal gebouwd voor het WK 2010.  

stadion

Ook het vliegveld, op zo’n 35 km ten noorden van Durban is om dezelfde reden vernieuwd. Maar voor we de huurauto droppen op de luchthaven en ons vervoegen bij de andere deelnemers van de Sardine Run stoppen we nog even in het mondaine kuststadje Umhlanga.  We wandelen er naar de vuurtoren en vlakbij is er een pier met een prachtig uitzicht op de kust. 

Umhlanga

Na een uurtje zetten we onze weg verder naar Shark Board, dit is de organisatie in Zuid-Afrika die zich bezighoud met de bescherming van de haaien, het uitzetten van netten ter bescherming van de zwemmers aan de populaire stranden. Ze doen ook onderzoek naar de bestanden en de migraties van de haaien en houden de jaarlijkse sardienentrek nou in de gaten met onder andere het inzetten van een spottervliegtuig.

In het museum van Shark Board valt er nog heel wat bij te leren over deze prachtige dieren en we kijken er ook nog naar een film over de werking van de organisatie. Alles heel interessant maar nu moeten we ons toch langzaam naar de luchthaven begeven. We nemen er afscheid van onze huurauto, die we gelukkig zonder verdere problemen afleveren en eten nog snel een hapje. Rond 13u00 zien we in de aankomsthal al een bekend gezicht opduiken, Bruno Van Herck is weer van de partij om voor Wildwater de sardine run te filmen. Uiteindelijk blijken we met maar vijf Belgen te zijn en Wout en Chris maken het Belgisch team compleet.  Het busje zit afgeladen vol met duikers en ook de aanhangwagen barst bijna uit z’n voegen van het duikmateriaal. We weten nu al hoe een sardientje zich voelt in een blikken doosje, maar dat is niet echt de ervaring waarvoor we naar hier gekomen zijn. Na een zes uur durende rit, waarvan een gedeelte in het donker door de Transkei (wat wordt afgeraden in elke reisgids) komen we tegen 20u00 aan op onze bestemming in Port St Johns. Het logement bij The Creek is er eenvoudig maar gezellig en we schuiven hongerig aan voor het avondbuffet dat Joy heeft klaargemaakt. Tijdens de avondbriefing krijgen we te horen dat er de volgende dag niet zal uitgevaren worden door de weersomstandigheden. De voorspelde windvlagen laten het niet toe om de zodiacs, waarmee we vertrekken vanaf de Mzimvubu rivier,  op een veilige manier te “lanceren” door de branding van de zee. We kunnen dus een beetje langer slapen en voor de duikers die van Canada, Singapore, USA of een andere verre bestemming komen is het een goed moment om een beetje te bekomen van hun lange reis en jetlag.

De volgende ochtend worden we in twee groepen van acht verdeeld over de twee zodiacs. Wij, de Belgen zitten samen met Jef en Kurt van de USA en Toby van de UK. Onze skipper is Paul, een medewerker van Shark Board en onze Divemaster is Martin, een Nederlander die al een aantal jaren in Zuid-Afrika werkt.  Ook Morne, de eigenaar van Shark Explorer, de organisatie waarmee we deze trip doen is bij ons aan boord. Hij is een fervent video- en fotograaf en heeft dan ook heel wat professioneel materiaal aan boord.

Het duikmateriaal wordt klaargemaakt en in de boten vastgemaakt. De boten met trailer vertrekken elke ochtend aan ons logement en worden naar de rivier gebracht waar we aan boord gaan. Maar dit alles is dus niet voor vandaag maar hopelijk vanaf morgen, dan staan we op om 05u45, ontbijten om 06u00 en vertrekken we om 06u30 naar de rivier. We zien dan als alles goed gaat de zon opkomen op het moment dat we de zee op varen. We zijn dan ook de eersten van vele boten die op zoek gaan naar de sardienen.

In de namiddag brengen we een bezoek aan “The Gap” , deze kloof ligt aan de kliffen en we waaien er bijna weg. Niet te verwonderen dat we niet zijn uitgevaren. We wandelen de klif naar beneden en komen zo bij Second Beach, een aantal koeien liggen te zonnen op het strand maar meer dan zonnen kun je er best ook niet doen, borden verwittigen van het gevaar op haaien als je gaat zwemmen.

Second Beach

Zeekoeien op second beach

Oeps!

We rijden het stadje Port St-Johns in om een paar inkopen te doen in de plaatselijke supermarkt en de liquor store om een voorraad bier in te slaan voor de komende dagen.

Als afsluiter van de dag rijden we naar het vliegveldje boven op een hoge klif waar we een prachtig zicht hebben over de rivier en we genieten van de zonsondergang. Deze locatie werd ook gebruikt in de film “Blood Diamonds” met Leonardo Di Caprio.

Op dag twee wordt het menens, we varen uit! Met een branding van zo’n drie meter hoge golven is dit geen lachertje maar onze skipper Paul slaagt er toch in na een paar pogingen om in open zee te komen.

Vertrek op de rivier

Het zoeken van een “Bait Ball” of met andere woorden een school sardienen die vanuit alle hoeken wordt belaagd door dolfijnen, jan-van-genten, haaien en soms zelfs een walvis, is niet eenvoudig. Als eerste zien we in de verte een aantal jan-van-genten die in het water duiken op één en dezelfde plaats. 

Jan-van-genten

Het is dan de bedoeling om zo snel mogelijk met de boot ter plaatse te geraken. De divemaster springt dan als eerste van boord met masker en snorkel om de situatie onderwater van naderbij te bekijken. Meestal is er dan niet echt sprake van een compacte school sardienen maar van een aantal kleinere visjes die her en der zwemmen, net echt een visbal dus.

Eén keer zagen we wel een schooltje vis onder water maar dan waren de andere spelers er niet om ze te belagen, ook niet echt boeiend dus. Maar het was we de enige keer dat we echt met volledig duikmateriaal te water zijn gegaan, ongeveer een kwartiertje lang. 

De andere dagen was het meer snorkelen of free-diven. Na acht dagen op zee van ’s morgens zeven uur tot rond twee uur in de namiddag hebben we dus niet de actie gezien die we hadden gehoopt.  Maar elke dag zagen we wel honderden dolfijnen rond de boot en sprongen we in het water om ermee te snorkelen. 

dol-fijn!

Dagelijks kwamen bultrugwalvissen voorbij zwemmen op hun trek naar het noorden. We zagen ze dan ook regelmatig boven het water uitspringen, maar eens we te dichtbij in de buurt kwamen om ze met snorkel en bril onder water te bewonderen doken ze naar dieper water, echt frustrerend. 

Bultrugwalvis...

met staart

Na een tiental vruchteloze pogingen werden we op de laatste dag beloond en konden we twee bultrugwalvissen onder ons zien voorbij zwemmen, wat een prachtige ervaring.

...en onder water, wauw

Om de tijd aan boord te doden tussen het varen door werden er moppen getapt, raadsels opgelost en vooral veel gelachen en uit de nek gekletst.

Een ander hoogtepunt was de dag dat we naast de boot een koperhaai zagen rondhangen. 

Koperhaai, boven...

We hadden visafval aan boord en Martin, de divemaster, gooide een paar stukken vis in het water, van het één kwam het ander en al snel hingen een vijftal haaien rond onze boot te cirkelen in de hoop een hapje te kunnen meepikken. Al snel hingen we zelf in het water naast de boot met masker en snorkel. Dit leverde ook weer leuke foto’s op.

en onder.

Gezellig was het vooral ’s avonds bij het kampvuur met een biertje, of op de “Belgische Avond” waar de Belgen trakteerden op een Belgisch frietje met zelfgemaakte mayonaise en dit alles terwijl de Rode Duivels op TV aan hun succesnummer bezig waren.

Dus alles samen was de Sardine Run een hele speciale ervaring. Zeker iets om ooit nog terug te doen, op hoop van meer succes.