FIJI NADI – BEQA ISLAND (15 Mei- 24 Mei 14)

Eindelijk is het dan zover, na zes weken rondtrekken zijn we toe aan vakantie. Dan denk je aan zon zee en strand en als het even kan palmbomen. Fiji ligt maar op drie uurtjes vliegen van Auckland en voldoet aan al deze verwachtingen. We vertrekken ’s morgens met de taxi naar de luchthaven en komen in de late namiddag aan in Nadi International Airport op het hoofdeiland Viti Levu. 

Twee gezonde dames staan ons al op te wachten want ons vliegtuig had vertraging en aan de douane stond een ellenlange rij te wachten. We wrongen ons in de auto die met ons vieren en bagage behoorlijk afgeladen vol was waardoor de verkeersdrempels regelmatig kennis maakten met de onderkant van de auto. Onderweg naar ons logement werd nog even gestopt voor een paar boodschappen, de dames hadden dolle pret en de sfeer zat er al goed in. Zelf even wat Fiji Dollars uit de muur gehaald en verder ging het naar ons hotel, Mamma’s Tropic of Capricorn.  Mamma stond ons al op te wachten en we werden naar onze kamer gebracht. Vanaf het balkon hadden we zicht op zee en op de wuivende palmbomen. We aten bij de buren in Smugglers Cove een pizza terwijl een groepje jongeren zich tegoed deed aan het drinken van kava, een wortelextract vermengd met water. De kava zou een licht verdovende werking hebben, maar voor we de uitwerking ervan zagen lagen we zelf al verdoofd in ons bed.

We hebben nog een volledige dag om de omgeving van Nadi te verkennen en trekken er na een karig ontbijt op uit naar het centrum van de stad. Als we op weg zijn naar de bushalte stopt een taxi en neemt ons voor een prikje mee naar het centrum, dat is meegenomen. In de hoofdstraat zijn er een heleboel winkeltjes waar we een uurtje rondkuieren. Als we het een beetje gehad hebben stappen we op de gele bus die ons naar de haven van Denarau brengt. Deze haven is ook de vertrekplaats van de ferry’s naar de Yasawas- en Mamanucas eilanden waar we de tweede week van ons verblijf naartoe trekken om een beetje van het ene eiland naar het andere te hoppen. In Denarau Marina is ook het Fiji Hard Rock Café gelegen. Hier hebben ze echt wel leuke spulletjes en het duurt dan ook niet lang voor we met een nieuwe T-shirts, een slaapsetje en een Bula-hemd naar buiten komen. Een Bula hemd is een hemd met een kleurige tropische print, de traditionele kledij voor de mannen op Fiji. Bula betekend trouwens “Hallo” en je hoort het overal weerklinken om je te verwelkomen, wat een vriendelijk volkje is dit toch.

Na de lunch en het shoppen blijft er nog wat tijd over om te luieren op het strand en blijven we in de buurt van ons hotel.

Om 07u00 staan we klaar om afgehaald te worden voor onze transfer naar het Beqa Island Resort. Dit resort ligt op een naburig eiland ten zuiden van het hoofdeiland. Eerst is het zo’n drie uur rijden tot Pacific Harbour en dan nog een boottransfer van 45 minuten voor we op Beqa aankomen. Maar een uur later staan we nog te wachten op de chauffeur. Het is ondertussen aan het gieten maar gelukkig staan we onder een afdakje. We laten toch maar even bellen naar het resort om te controleren dat ze ons niet vergeten zijn. Om 8u45 komt dan uiteindelijk het busje aan. De chauffeur had een telefoontje gekregen van het resort en had rechtsomkeer gemaakt nadat hij al een Amerikaans koppel had afgehaald op de luchthaven. Dat koppel, Frank en Linda, hun vlucht was met twee uur vertraging aangekomen maar uiteindelijk kwam alles toch nog goed. Onze chauffeur haalde de verloren tijd vlotjes in en op 2 uurtjes stonden we al aan de kade om over te stappen op de boot. De hemelsluizen stonden nog steeds open maar dat belette onze “Schumacher” niet om een recordtijd op dit traject neer te zetten.

Als we het eiland naderen zien we in de verte al het welkomstcomité op het strand staan. Ze zingen liedjes en hangen ons bloemenkransen om de hals en een paraplu boven het hoofd. In het hoofdgebouw staat een welkomstdrankje op ons te wachten. Bula! (Is ook santé!)

We slapen hier in dit resort een week lang in een Bure met tuinzicht, dit is een typische Fiji bungalow. 

Maar al snel wisselen we van logement door een lek in het rieten dak en ruilen onze bure in voor eentje met zicht op zee en ne grote teevee.

Ons verder verblijf op Beqa Island Resort blijft beperkt tot luieren, eten, zonnen (die is ondertussen ook terug van de partij) en natuurlijk ook duiken.

Restaurant

Het strand

De duiken op zich zijn naar onze normen niet zo spectaculair en voldoen niet echt aan wat je zou verwachten van de “Soft Coral Capital of the Word” zoals Cousteau Fiji ooit genoemd heeft.

Naaktslakje

Nemo de clownvis

Ribbon Eel

Baracudda

Maar het hoogtepunt, het "haailight" dus, is zeker de spectaculaire shark feeding duik plaats.  Ze voederen hier al meer dan 20 jaar de haaien met visafval en dit trekt veel duikers en de nodige grote vis aan.  Met toch wel een beetje gemende gevoelens nemen we hier aan deel.  

Onze "duikboot"

Onze duikgidsen zorgen voor veiligheid en hebben een lange stok in hun handen en stellen zich achter en opzij van ons op.  De duikplek heet niet voor niets ‘"The Bistro".   Bij de 2 duiken moeten we ons op een rij opstellen en wachten we met spanning op de voederaars.  Voor ons zien we al heel veel vis rondzwemmen met ook een aantal verpleegster, citroen, grijze en white en blacktip rifhaaien.   Dan komen er 2 duikers aan met 2 grote afvalcontainers waar ze de nodige viskoppen en afval uithalen.  Ze worden gevolgd door een hele zwerm vissen en het voederen kan beginnen.  In een aantal seconden zijn ook de grote vervaarlijk uitziende bullsharks van de partij en deze komen met momenten toch wel heel dicht.  

Haaivinnensoep

Verpleegsterhaai

Onze duikgidsen houden de boel goed in de gaten en af en toe jagen ze een te opdringerige haai weg.   Plotseling is er een gerammel van jewelste er is een tijgerhaai gesignaleerd.  Wat een machtig beest!   

Tijgerhaai

Gedurende onze 2 sharkfeed duiken zien we 3 verschillende tijgerhaaien en wel een tiental bullhaaien.  

Citroenhaai

Bull shark

Volgens de duikgidsen hadden we heel veel geluk, want het was al 3 maand geleden dat er nog een tijgerhaai gesignaleerd werd.   Wat een intense en spectaculaire duiken waren dit en tijdens onze tocht terug naar het resort wordt er druk gebabbeld en foto’s bekeken. 

Hongerige Bull Shark

’s Avonds is er in het resort altijd wel een avondactiviteit. Zo maken we ook kennis met de lokale cultuur en gebruiken zoals deze van de “firewalkers”. 

Voorbereiding van het vurrtje

Deze krijgers leggen stenen in het vuur waar ze dan over wandelen, niet echt spectaculair maar toch niet echt iets om na te doen. 

Aiai, oeioei

Dan was er ook nog de kava avond, toch iets toegankelijker voor iedereen. Je zit hierbij gezellig op de grond in een ronde. In het midden staat dan de kava bowl.

Om beurt krijg je dan een halve kokosnoot aangereikt, gevuld met kava. Voor de kava aan te nemen klap je één keer in de handen en roep je luid Bula, waarna je het spul naar binnen giet.

Slurp!

Zaterdag is het tijd om afscheid te nemen van de gemaakte vrienden en van het mooie resort met zijn vriendelijke mensen.  Onder het prachtige gezang vaart ons bootje terug, maar we gooien nog een bloempje in het water, kwestie van hier nog eens terug te komen volgens het geloof van de Fijianen.

Nadat we terug aangekomen zijn op het hoofdeiland, brengt een busje ons terug (nu met een rustige chauffeur)  naar ons vertrouwd logement bij Mamma’s .     

Zonsondergang op Beqa