MONKEY MIA, dol-fijne pret (15 – 17 Mar 14)

Vandaag rijden we naar één van onze hoofdbestemmingen van onze reis, de baai van Monkey Mia. Shark Bay, waarvan Monkey Mia deel uitmaakt, staat dan ook sinds 1991 op de lijst van UNESCO werelderfgoed, dus dat wil al wat zeggen.  Een paar jaar geleden zagen we een BBC documentaire op TV over de wilde dolfijnen die in Shark Bay leven. Ze komen er zelfs naar het strand en je zou er de dolfijnen visjes kunnen voeren. Dit alles willen we wel eens van naderbij bekijken want in zo’n documentaire is alles toch gefilmd in ideale omstandigheden, dus wij daarheen.

We verlaten de hoofdweg aan Overlander Roadhouse, waar we onze camper voltanken want we rijden zo’n 125 km naar Denham en dan nog eens 25 km tot we aankomen bij Monkey Mia, zonder benzinestation natuurlijk. Gelukkig zijn er onderweg nog een paar interessante stopplaatsen die in het mooie maar monotone landschap voor wat afwisseling zorgen.

We rijden er eerst naar Hamelin Pool, nee, geen zwembad deze keer, maar een kolonie stromatolieten. 

Familie Stromatolieten

Stromatoliet

Dit zijn een soort algen onder de vorm van een rots en stammen direct af van de vroegste levensvormen op aarde meer dan 3 miljard jaar geleden. Deze stromatolieten bestaan enkel hier, in de Bahama’s en aan de Perzische Golf. Via een plankenpad kunnen we deze levensvorm van dichtbij bekijken. Bizar eigenlijk, vooral te weten dat ze miljarden jaren geleden gezorgd hebben voor de zuurstofproductie op aarde waardoor alle andere vormen van leven werden mogelijk gemaakt. Alé bedankt hé stromatolieten!

Onze lunchpauze nemen we aan Nanga Bay, eigenlijk niet meer dan een camping aan een kristalheldere baai, meer moet dat niet zijn toch?

Iets verder stoppen we bij Shell Beach, die uit miljoenen hartschepjes bestaat. De laag schelpjes is wel 10 meter diep en er zijn maar twee plaatsen op aarde waar dit voorkomt.

Shell Beach

Eagle Bluff is onze laatste stop voor Denham. Op dit uitkijkpunt hoog boven de kliffen is een plankenpad aangelegd. In het ondiepe turkooizen water beneden ons zien we tientallen zwarte roggen en een paar haaien rondzwemmen. 

Eagle Bluff

We krijgen er niet genoeg van en blijven maar naar beneden turen en fotograferen. Hier stoppen we zeker nog eens op onze terugweg naar de hoofdweg, dat staat nu al vast.

Zwarte Pijlstaartrog

20 km verder komen we aan in Denham, een klein dorpje met een paar winkeltjes. In het Tourist Visitor Centre boeken we een boottrip voor de volgende dag en we hebben de laatste tickets te pakken. Nog even langs in de plaatselijke supermarkt voor wat proviand en snel verder naar Monkey Mia. We blijven er drie nachten staan op het Dolphin Resort en palmen één van de laatste vrije kamppeerplaatsjes in, ja, ’t is weer weekend natuurlijk.  Op de camping lopen vrij veel Emu’s rond, blijkbaar door de langdurige droogte gaan die overal op zoek naar voedsel.  Op dit moment vinden we dit nog wel grappige beesten.

De volgende dag is het vroeg uit de veren voor onze eerste Dolphin Experience.  Gepakt met rugzak, fototoestel, verrekijker en water wachten we op de boardwalk op de Park Rangers.  

We luisteren aandachtig naar hun instructies en tegen 08hr gaan we naar het water en wachten we op de dolfijnen.  We mogen  tot aan onze knieën in het water gaan staan.  Terwijl ze langzaam maar zeker dichterbij komen, krijgen we nog heel veel informatie over deze 5 vrouwtjesdolfijnen die in het experiment zitten. 

In de jaren 60 zijn de plaatselijke vissers begonnen met het voederen van de dolfijnen en de Aboriginals gebruikte ze ook al in hun jacht naar vis.   Deze vrouwtjesdolfijnen hebben een bepaalde jachttechniek ontwikkeld, waarbij ze de vis richting oever jagen alvorens hem op te eten.

Waterskiënde Pelikaan

Vroeger werd er heel de dag door vis gegeven, ook aan de mannetjes dolfijnen, maar hierdoor was er veel meer agressie bij de dolfijnen en werden de kalfjes ook  meer verwaarloosd door hun moeders, wat meer sterfgevallen tot gevolg had.

Vandaar dat er nu maar max 3 voedersessies zijn van 20 min en dit allemaal tussen 08hr en 12hr.  Ze krijgen ook maar max 500 gr vis per dolfijn, waardoor ze de rest zelf actief moeten vangen.  De hoofdrolspeelsters zijn Nicki, Puck, Picolo, Shock en Surprise Soms heeft Nicki ook haar kalfje Missle bij, een vrouwjteskalf van 16 maanden, schattig natuurlijk.

Als ze een tijdje wat rondhangen, moet iedereen uit het water en komen de vrijwilligers met de emmers met vis.  De dolfijnen kennen dit zo goed, dat ze geduldig wachten elk aan hun emmer.  

 De vrijwilligers kiezen dan een aantal gelukzakken uit het publiek uit die een visje mogen geven.  De vis wordt vastgehouden bij de staart om hem te geven.  Het is ook absoluut verboden de dolfijnen aan te raken.  We aanschouwen dit schouwspel fascinerend gade en als ze hun 2^de vis hebben gehad, zwemmen ze weg.  Dan is het wachten of ze nog vrijwillig terugkomen.

We hadden geluk een uurtje later kwamen terug en herhaalde het schouwspel zich.

Waterskiën maakt dorstig!

Na deze 2 sessies gingen we aan boord van de Aristocat 2, een catamaran, op zoek naar nog meer Wildlife.

Eerst gaat het nog naar een parelboerderij van zwarte parels met de nodige uitleg en in de hoop dat ze nog een aantal parels verkocht krijgen natuurlijk.  

Gelukkig zien we onderweg daar naartoe nog een aantal Loggerhead schildpadden (valse karetschildpad) en springen er ook nog aantal dolfijnen uit het water. 

Schildpad komt ademen 

Daarna gaan we op zoek naar de Dujong, de zeekoe.  Daar er in Shark Bay veel soorten zeegras groeien zit hier 10% van de totale populatie zeekoeien.  

De matroos van het schip kruipt in de mast waardoor hij ze beter kan vinden.  Na een tijdje hebben we de kans er eentje te zien, een machtig groot beest van zo’n 500kg dat regelmatig aan de oppervlakte naar lucht komt happen.  

Weer een beest dat we kunnen afchecken op ons lijstje!  Daar ze er maar 20 minuten mogen bijhangen, varen we daarna terug naar land, maar eerst is het nog tijd voor boomnetting.  Dit is een groot, stevig net waar men kan inhangen terwijl de boot vaart.  Daar er heel veel jong volk aan boord was, nam dit de nodige tijd in beslag.  Gelukkig zagen we onderweg nog een schildpad en dolfijnen.  Terug aan wal, wandelde we langs het strand terug naar de camping en wat zagen we in het water, de dolfijnen!  Hup met snorkel en bril en onderwater camera te water natuurlijk.  We hadden echt veel geluk, want een aantal keren zwommen ze rakelings langs ons, prachtig en toen waren ze weg.

Daarna vonden we eindelijk tijd om iets te eten voor de camper, maar dit was buiten de Emu’s gerekend , die hadden het ook gemunt op ons broodje.  Buiten eten zat er jammer genoeg echt niet in.  Dat heb je als je wilde beesten eten begint te geven, dan worden ze een plaag en kunnen ze zelfs gevaarlijk worden.  Overal staan bordjes van ze geen eten te geven, maar gezien hun gedrag naar ons, gebeurde dit duidelijk toch wel.

De rest van de dag brengen we rustig door en genieten we van een mooie zonsondergang in het gezelschap van de Pelikanen.

Dag later, zelfde scenario natuurlijk.  

Dit keer hadden we meer geluk, we werden nl elk uitgekozen om een viske te geven, Pascal aan Nicki en Els in de 2^de sessie aan Shock.  

Nicki

Shock

Ook zagen we de dolfijnen actief jagen en de vis uit het water springen in de hoop te kunnen ontsnappen.   Daar we een extra boottochtje hadden afgeluisd bij de schipper, konden we gratis terug mee met de Aristocat 2.

Aristocat 2 met dolfijn

Natuurlijk ging het eerst terug naar de Pearl Farm en een beetje later zagen we een hele grote loggerhead schildpad.  Dan gingen we terug naar het stuk zeegras, waar ze de dag tevoren de Dujong gezien hadden en ja hoor dezelfde   

Dujon

Big Mama was daar weer lekker aan het grazen.

We zagen ze een aantal keer bovenkomen en toen zat ze vlakbij de boot aan onze kant, waardoor we ze echt goed konden zien.  Hadden wij weer eventjes geluk zeg!  Vandaag werd het boomingnet maar 1 keer gebruikt, duidelijk een ouder publiek aan boord.

Teruggekomen keken we nog naar een documentaire (The Dolphins of Shark Bay), waardoor het idee thuis was gekomen naar hier te komen en zagen we nog een aantal bekende terug zoals Nicki en Puck een aantal jaartjes jonger.

De rest van de dag werd luierend doorgebracht in het gezelschap van de Emu’s.

Sunset at Monkey Mia Beach

Onze laatste dag te Monkey Mia begint natuurlijk weer met dolfijnen kijken.  Vandaag hebben ze iets minder zin om te komen, maar uiteindelijk voor de eerste sessie komt Puck af. 

Puck

Volgens de rangers is dit een hele goede moeder die heel goed voor haar kalfjes zorgt, waardoor er meer overleven dan bijv bij Nicki.  Als zij moet kiezen tussen gevoederde vis of haar kalf, kiest ze voor de vis, waardoor ze al een aantal kalfjes verloren heeft door Tijgerhaaien.  Deze haaien komen nl in de zomer naar Shark Bay omdat er veel dolfijn en Dujong kalfjes zijn.

De 2^de en 3^de sessie is het de familie van Puck die komt eten. 3 generaties (grootmoe, ma en dochters) komen op het vis-appel en we zien ze ook echt actief jagen en met een zelf gevangen rog spelen.  Ze komen hem zelfs tonen aan de rangers, ongelooflijk!  Na dit prachtig schouwspel is het jammer genoeg tijd om afscheid te nemen van Monkey Mia en zijn dolfijnen.  Nog even een zwemmerke doen, de pelikanen en Emu’s gedag zeggen en we keren terug naar Denham.  Daar lopen we nog even door het museum van het Shark Bay Discovery center.  Maken nog een laatste stop aan Eagle Bluff waar we picknicken en zien deze keer toch wel een haai zeker vanaf de Look out.  

Haai

Ook spotten we nog een kleine Stingray.  

Eagle Bluff Island

Wat is het hier toch een prachtig gebied, hier komen we ooit nog wel eens terug denk ik !

We rijden verder naar het noorden en houden halt in de buurt van Carnarvon waar we aan het strand parkeren en weer eens slapen met zicht op zee.