De volgende ochtend zijn we al weer vroeg
onderweg, alweer een transferdag verder naar het noordwesten, richting Oeganda.
Tegen de avond komen we aan in Eldoret, de regen valt er met bakken uit de
lucht en niemand heeft echt zin om bij dit weer een tent op te stellen. We
kiezen dan ook maar voor een kamer zodat we toch droog blijven, helaas is de
douche aan de koude kant, maar het bed is dan weer zalig, in Afrika kun je
moeilijk alles hebben op één dag.
Om 06u00 ’s morgens starten we de truck en
rijden we nog eens 3 uur tot aan de grens met Oeganda. Van alle grensovergangen
die we tot nu toe deden was dit wel de meest chaotische. Een ellenlange rij
vrachtwagens staat aan te schuiven om de grens over te steken. Aan de
grensovergang zelf staat alles muurvast en onze truck heeft dan ook de grootste
moeite om overal tussen te laveren. Dit lukt uiteindelijk maar wel met een
beetje averij, een zijruitje sneuvelt tijdens het manoeuvreren tussen een
dakgoot en een andere vrachtwagen…
Zelf wandelen we behoorlijk vlot door de
grensovergang, omdat we een Oost-Afrikaans Visum hebben dat geldig is in Kenya,
Oeganda en Rwanda. Eens aan de overkant drinken we nog een frisdrankje terwijl
we wachten op de truck en dan gaan het verder richting Kampala, de hoofdstad
van Oeganda.
In Kampala stoppen we nog even om het lokale
geld, de Shilling uit de muur te halen (dat kan hier in Afrika in de meeste
landen al) en we kopen ook nog wat water voor de volgende dagen. We verlaten terug de stad om ons kamp op te
slaan op het terrein van Red Chilli Backpackers. Een hele mooie zaak, maar
helaas kunnen we niet genieten van het zwembad door onze late aankomst en vroeg
vertrek de volgende dag.
Dag drie komen we rond 17u00 aan op onze
eindbestemming, Lake Bunyoni , het diepste kratermeer van Afrika, voor de
volgende drie dagen (4 nachten). We zoeken dus maar een leuk plekje voor onze
tent.
 |
| Lake Bunyoni |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten