Vandaag staat er toch wel één van de
hoogtepunten van onze wereldreis op het programma. We gaan een bezoekje brengen
aan de berggorilla’s in de Jungle van Zuidwest Oeganda, …..
Hiervan leven er nog maar 800 van in het wild,
waarvan er een 400-tal van in Oeganda leven en de rest verdeeld is over Rwanda
en Congo. Volgens de rangers ontwikkeld
de populatie in Oeganda zich in de goede richting. Maar hun grootste vijand is natuurlijk de
mens en de ontbossing.
Twee auto’s staan om 05u00 ’s morgens al klaar
om ons van Lake Bunyoni naar het park te brengen. We vertrekken in het donker
en als we na 2,5u rijden aankomen aan de ingang van het park hangt er nog een
mist boven de bergen….waar heb ik die film nog gezien.
Na een briefing door de rangers van het park
worden we opgedeeld in groepjes van 8 toeristen, meer mogen er per dag niet op
bezoek bij één familie gorilla’s. Het bezoek is ook beperkt tot één uur om de
dieren niet te veel te storen in hun dagelijkse doen.
We vertrekken rond 08u30 voor een tocht die
tussen één en drie uur kan duren, afhankelijk van waar de gorilla’s zich
bevinden. Het is ook iedere keer zoeken om ze te vinden want die mannen leggen
ook wel wat afstand af op zoek naar verse groene blaadjes, hun dagelijkse kost.
Om het zoeken te vereenvoudigen worden er dan ook voor dag en dauw twee
rangers, verkenners, op pad gestuurd die naar verse sporen zoeken en op die
manier de familie lokaliseren.
 |
| Onderweg naar de berggorilla's |
Eens gevonden wordt onze groep via radiocontact
op de hoogte gebracht en kunnen we in de goede richting beginnen wandelen. Het
eerste stuk van de weg valt best mee en is eigenlijk een goed bewandelbaar pad.
Maar het mooie pad verandert al snel in een steile en glibberige helling,
gelukkig hebben we door onze wandelstok toch wat meer houvast. We bevinden ons
op een hoogte van zo’n 2000 meter, waardoor we de inspanning best wel voelen
als we puffend de berg opklauteren. Maar na anderhalf uur wordt onze inspanning
beloond. Plotseling duiken de twee rangers verkenners op uit het niets, ze
hebben het pad door middel van een machette mes al vrij gemaakt om ons toegang
te kunnen verschaffen tot de gorillafamilie. Met de camera in de aanslag zien
we vijf minuten later dan ook de eerste leden van de familie Nshongi van 10
opduiken. Een babygorilla van 1,5 speelt vrolijk ik de kruin van een boom en
toont zijn gekste kapriolen aan ons, het lijkt wel een welkomdansje.
 |
| Baby gorilla |
Tante
gorilla zit in de top van een andere boom van de verse blaadjes te smullen en
lijkt zich niet veel aan te trekken van onze aanwezigheid. Onafgebroken hoor je
het geklik van de acht camera’s om dit unieke moment vast te leggen.
 |
| Tante Gorilla |
Na een kwartiertje komt er nog een familielid
uit het struikgewas tevoorschijn. Het is waarschijnlijk de mamma van de
grappige peuter. Els moet een stap achteruitzetten om haar vrije doorgang te
geven, de mamma passeert op minder dan één meter langs haar voorbij.
We houden
allemaal onze adem in, maar blijkbaar is mevrouw gorilla helemaal niet in ons
geïnteresseerd en doet ze zelfs alsof we er niet zijn. We observeren haar en
tante nog een tijdje terwijl ze hun ontbijt aan het verorberen zijn en
besluiten dan op zoek te gaan naar “big daddy”, de zilverrug gorilla. De
rangers kappen de weg vrij door dit (bijna) ondoordringbaar stukje oerwoud tot
we uiteindelijk vrij zicht hebben op het dominante mannetje van de groep. Het
is een gezonde kerel van zo’n 250kg zwaar, wat een imposant beest. Niet alleen
wij maar ook de peutergorilla was even op bezoek bij pappa maar die had
blijkbaar niet echt veel zin in babysitten dus koos de kleine na een paar
minuten maar de dichtstbijzijnde liaan om terug te verdwijnen.
 |
| Daddy en Peuter |
 |
| Familie van de Gust |
Zelf staan we
als het ware aan de grond genageld en dit om zo’n vijf meter afstand van de zilverrug.
Ook deze kerel heeft weinig interesse en gunt ons geen blik in de camera. Erger
nog, hij draait zijn rug naar ons toe, maar beseft niet dat dit het
lichaamsdeel is waar hij zijn naam aan te danken heeft. Als we op onze klok kijken is het uur net verstreken,
wat vliegt de tijd toch snel voorbij als je op familiebezoek bent, maar we
hebben de boodschap van de zilverrug begrepen en beginnen ook maar aan onze
terugweg naar de bewoonde wereld.
 |
| Silverback |
Na een zware beklimming houden we een korte
picknickpauze om nadien de afdaling naar ons eindpunt verder te zetten.
Anderhalf uur later en een onvergetelijke ervaring rijker (en 655$ armer) zijn
we terug op de plaats waar ons avontuur begon. We worden bedankt voor ons
bezoek door de rangers en krijgen ook nog een certificaat van “Gorilla Trek”
uitgereikt. Nog een paar souvenirtjes in het lokale dorpje en we rijden terug
met de auto naar onze campsite. Onze chauffeur kiest voor een alternatieve
route langs de oevers van Lake Bonyoni zodat we onderweg nog van het uitzicht
kunnen genieten.
Na een warme douche is het tijd om onze
gorilla trek in stijl te vieren met een glaasje bubbels. Een paar uur na ons
komen de andere groepsleden aan op de camping en bij het avondeten worden de
verhalen en ervaringen uitgewisseld.
De volgende dag werken we goed aan de blog
dankzij de goede internetverbinding en genieten we van het zonnetje bij het
meer met af en toe een verfrissende plons.
 |
| Ons tentje |
 |
| Relaxen ! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten