EXMOUTH – KALBARRI NP – YANCHEP NP - FREMANTLE (24 Mar – 28 Mar 14)

We vatten ’s morgens onze reis naar het zuiden aan. Nog even stoppen we voor de nodige inkopen in Exmouth en we nemen ook afscheid in de duikbasis waar we deze toffe herinneringen aan hebben.

Na twee uurtjes rijden is het tijd voor een snorkelpauze in Coral Bay waar we de laatste keer snorkelen op het Ningaloo Reef. Na de lunch rijden we verder. We stoppen na een rit van 750 km op een bekende overnachtingsplaats aan de Murchison River. Honderden vliegen kennen ons blijkbaar nog en komen ons persoonlijk begroeten. Of is het eens tijd om te douchen?

Murchison River

De volgende dag is nog slechts een paar kilometer rijden voor we terug in het Kalbarri National Park aankomen. Op onze reis heen hebben we een gedeelte van het park niet kunnen bezoeken door een “bushfire”. We zien de verwoesting die de brand heeft aangericht als we het park binnenrijden. Langs de kant van de weg zijn grote stukken van het landschap zwartgeblakerd maar gelukkig kunnen we nog genieten van een ongeschonden uitzicht  over de gorge vanop het Hawks Head en de Ross Graham Lookout. Vanaf deze plaatsen kijken we neer op de Murchison River die meandert door het rotsachtige landschap.

Hawks Head Lookout

We rijden dieper het park in en de goed geasfalteerde weg ruilen we in voor 14km onverharde weg. Het lijkt wel een wasbord uit grootmoeders tijd waar we over rijden.

Nog navibrerend komen we uiteindelijk bij The Loop Lookout waar we opnieuw van een prachtig uitzicht over de vallei kunnen genieten. Onze laatste stop maken we bij Nature’s Window. Dit door de natuur gevormde “raam” over de rivier is natuurlijk een geliefd fotomotief van op de postkaartjes.

Nature's Window

Onze vrienden de vliegen !

Via dezelfde hobbelpiste gaat het terug maar nu aan een hogere snelheid. We zweven nu als het ware over de ribbels in het wegdek en dat is toch iets comfortabeler. Langs de kant van de weg liggen twee kangoeroe’s te chillen die zich blijkbaar niet storen aan onze voorbijrijdende mobilhome.

In het dorp Kalabarri zelf is het weer tijd om het stof af te spoelen in de rivier door een verfrissende plons in het water. 

Murchison River Monding

Na de lunch vreten we nog wat kilometertjes. Tegen de avond zijn we alweer een aardig stuk opgeschoten en slaan we ‘’onze tent’’ op in Cliff Head.  Alweer een leuk plaatsje op het strand met zicht op de Indische Oceaan.

Door de vele vliegen zijn we genoodzaakt om binnen te ontbijten. We vluchten dan ook maar verder van de ene stop naar de andere om onderweg van het uitzicht te genieten en de beentjes eens te strekken. 

Tegen de middag komen we aan in Guilderton waar een paar weken geleden ons avontuur langs de Indische Oceaan zo wat begon.  Het is er merkbaar frisser en dus gaan we deze keer niet in het water. We rijden verder naar Yanchep National Park. Niet zo’n spectaculair natuurpark deze keer maar eerder een familiepark waar de stadsmensen van Perth naartoe gaan in het weekend. Voor ons is het de ideale plek om afscheid te nemen van een aantal oude bekenden zoals Koala’s, Kangoeroe’s, Magpie’s en Kookaburra’s. 

Na een uurtje rijden we verder langs de kust ter hoogte van Fremantle. We vinden er een parking aan Mosman Beach. Het is ondertussen al veel drukker geworden en we merken dat we niet ver meer van Perth zijn. Op de radio horen we dat er een walvis is gesignaleerd voor de kust van Fremantle, uitzonderlijk voor de tijd van het jaar want het walvisseizoen begint pas vanaf juni, raar.

Zonsondergang boven de Indian Ocean

’s Morgens is het weer een heerlijke dag. Een zacht zeebriesje, blauwe lucht, azuurblauw water en geen vliegen meer!  We ontbijten met zicht op zee aan een bankje en lezen een duikmagazine niet beseffende dat er op het strand heel wat tumult is. Vanaf onze camper op de klif zien we beneden op het strand een walvis, of dolfijn, op enkele meters van de kustlijn rondzwemmen. Twee lokale TV netwerken zijn alles met grote camera’s  aan het filmen.

De spitssnuitdolfijn (beaken whale) zwemt heen en weer langs het strand en we kunnen hem zeker een uur lang observeren.

Zelfs een paar helikopters komen vanuit de lucht opnames maken voor televisie.  Gratis “whalewatching” voor onze huisdeur, kan het nog leuker?

In de namiddag rijden we Fremantle stad binnen en bezoeken we het Shipwreck Museum. Ook hier keren we terug in de tijd door de vele artefacten van scheepswrakken die er zijn uitgestald. Onze bijzondere aandacht gaat uit naar de geschiedenis van de VOC (Verenigde OostIndische Compagnie) en de wrakken van de Batavia en de Zuytdorp.

Baardemankruikjes

Wat we hier te zien krijgen sluit mooi aan bij het museum dat we eerder in Geraldton bezochten en altijd leuk om als duiker te bezoeken.

Origineel stuk romp van de Batavia

Nog even langs het postkantoor op een doos met spulletjes op te sturen naar het thuisfront, we zijn 8 kilogram lichter en klaar om morgen afgeslankt naar Sydney te vliegen.

We rijden naar een camping in Perth in de buurt van het Apollo kantoor voor onze laatste nacht.

’s Morgens in alle vroegte maken we de camper leeg en proper en staan al om 07u45 voor de deur te wachten. Met 4600km meer op de teller en 24 dagen later leveren we de mobilhome zonder verdere problemen af. Een kwartiertje later zitten we al in de taxi naar terminal 4 van de luchthaven. Stipt om tien uur vertrekt onze vlucht naar Sydney waar we onze laatste dagen in Australië een “Citytripje” doen.

CORAL BAY – EXMOUTH, duiken op Ningaloo Reef (19 Mar-23 Mar 14)

We vertrekken vroeg uit Carnarvon en rijden langs fruitplantages waar de streek om bekend is.  Door het einde van de zomer en de aanhoudende droogte is er niet veel meer te beleven, het is hier echt kurkdroog.  

Termietenheuvel

Onze eerste stop brengt ons tot in Coral Bay, waar we rond 11hr met duikbril en snorkel te water gaan op ontdekking in het azuurblauwe water van het Ningaloo Reef.  Heel veel mooie grote slakoralen en best veel vis. 

Coral Bay

Na onze lunch rijden we verder naar onze meest noordelijke bestemming van West Australië, Exmouth. We passeren nog eens de steenbokkeerkring, zoals we ook deden 1,5 maand geleden in de buurt van Rockhampton.

Maar behalve dit bord en een afslag naar rechts na 150 km is er weinig te beleven onderweg.

Bij het binnenrijden van Exmouth stijgt de buitentemperatuur naar 45 graden, niet normaal. Onze eerste stop is aan het Visitor center waar we de planning van de komende 4 dagen bespreken.

Daarna gaat het richting camping en daar bevindt zich ook een kantoortje van Ningaloo  Whaleshark-n-dive.  Daar zij het monopolierecht hebben voor een duik op de fameuze Navy Pier, leggen we onze duik voor de volgende dag vast.    Daarna gaat het naar Exmouth Diving Centre waar we onze snorkeltrip met de Walvishaai en 2 duiken op de Muiron Eilanden vastleggen.  Het worden spannende dagen!   Door de verschrikkelijke warmte  rijden we nog naar Bundegi Beach en zoeken we afkoeling in de zee.

De rest van de dag doen we niet veel meer en voor de eerste keer zetten we de airco aan in de mobilhome, waardoor we een goede nachtrust hebben.

Duiken op de Navy Pier (20 Mar 14)

Struktuur van de pier

Tegen 0745hr worden we verwacht aan het duikcentrum.  Krijgen eerst nog een briefing en na het invullen van het nodige papierwerk gaan we met een busje naar de pier.  Deze bevindt zich op militair terrein en we dienen ons paspoort mee te nemen.  Na een heuse paspoortcontrole vervolledigen we onze weg en we rijden met het duikbusje de pier op.

School "Jacks"

Alles wordt uitgeladen en na ons materiaal opgetuigd te hebben, gaan we met onze gids te water.  Daar bevindt zich een heuse vissoep.  Aangezien dit militair terrein is, is er nooit  gevist op deze pier en dat is goed te merken.  Overal zien we haaien, wobbegongs, hele grote groupers, barracuda’s, makrelen, tonijnen,  eigenlijk teveel om op te noemen.  Ook vinden we nog een harlekijngarnaaltje, pipefish en de nodige naaktslakken.

Harlekijngarnaal

Pipefish

We komen echt ogen te kort!  Na een uurtje genieten, voelen we de stroming aantrekken en moeten we jammer genoeg uit het water.

Naaktslakje

Wat een prachtige duik was dit, niet moeilijk dat die in de top 10 van beste duiken staat!

Wobbegong Haai

Na nog een lekkere versnapering gaat het terug richting duikcentrum, waar we ons materiaal spoelen en terug naar de camping gaan.

Koffervis

De middag doen we nog eens een wasmachientje en zoeken we verkoeling in de pool.  Late middag maken we nog een toertje met de mobilhome en brengen we een bezoekje aan het Vlamingh Head Lighthouse.

Deze vuurtoren is er gekomen nadat het cargoschip de SS Mildura hier vergaan is in 1907.   Dit scheepswrak is nog zichtbaar vanop het strand bij laag water dus dit wordt ons volgend stopje.  Daarna gaan we nog even langs het Jurabi Turtle Center, want hier komen elk jaar tussen November en Maart schildpadden aan wal om hun eieren te leggen in het zand.  We zien een schildpad aan de oppervlakte haar kop boven steken en zien ook verschillende tracks van schildpadden en gegraven kuilen.   

Snorkelen met Walvishaaien (21 Mar 14)

De volgende dag is het dan zover, hier hebben we lang naar uitgekeken en we hopen dat we de grootste vis op aarde te zien gaan krijgen …

Na ons materiaal uitgezocht te hebben, gaan we met een busje van Exmouth Diving Center naar de Tantabiddi Boat Ramp en worden we gebracht met een klein bootje naar ons schip voor de dag, de Mahi Mahi 2.

Na een briefing van de kapitein vertrekken we.  We krijgen eerst een snorkeloefensessie daar niet iedereen vertrouwd is met snorkelen en ook hoe we ons straks moeten gedragen in het water als er een Walvishaai gespot wordt. 

Eitjes Spaanse Danseres

Tijdens dit snorkeluitje zien we een aantal witpuntrif- en grijze rifhaaien, pijlstaartroggen en een Bull Ray, een enorm grote rog van 2 doormeter.

Bull Ray

Dit is alvast een goed begin!   Daarna varen we richting het rif tot plots onze kapitein een Manta Rog in het oog krijgt.  We worden letterlijk gedropt vlakbij dit beest en kunnen er wel 15 minuten mee snorkelen, ongelooflijk.  Hij blijft maar cirkelen rondom ons en vindt onze aanwezigheid duidelijk niet erg.  

Manta Rog

Onze dag kan niet meer stuk.  Dan krijgt de kapitein bericht van een van de spottervliegtuigen dat er een walvishaai gesignaleerd is.

Onze boot er naartoe, we moeten ons klaar houden en zitten met duikbril en snorkel op ons hoofd klaar om te water te gaan.  Daar het beest telkens onderduikt, wordt er op zoek gegaan naar een andere walvishaai.  Een beetje later zijn we bij een ander exemplaar beland.  Als de kapitein het beest ziet, gaat er eerst een spotter te water en dan mogen wij er eindelijk in.  We wachten met spanning af tot we het beest voor ons zien opdoemen, wow prachtig!

We trachten hem bij te houden, maar dit lukt ons maar een paar minuten.  De spotter zwemt met de vis mee en de 2^de groep wordt ook in het water gedropt.  Er mogen maar 10 mensen tegelijk in het water zijn en we moeten een afstand van 3 meter houden en 4 meter als we ter hoogte van de staart zijn.  Deze beesten zijn planktoneters en totaal niet agressief maar een klap van de staart is niet aan te raden natuurlijk.

Wat een ervaring !   We zijn nog niet goed en wel bekomen of er wordt er weer een gesignaleerd.  Weer zitten we klaar op het dek en hebben we de mogelijkheid om met deze machtige vis te zwemmen.  Daar deze 2 walvishaaien nogal snel zwemmen, wordt er op zoek gegaan naar een trager exemplaar.  

Na een tijdje zet onze boot een welbepaalde koers in en moeten we ons weer klaar houden.  Met dit beest kunnen we 2x snorkelen en de 2^de keer zwemmen we er wel 20 minuten met mee.  Hij trekt zich totaal niets aan van ons en zwemt heel sierlijk verder.  Als we hangen te wachten tot onze boot ons terug oppikt, zien we onder ons nog een Loggerhead schildpad voorbijkomen.  Echt onvoorstelbaar wat hier allemaal zit en dit is dan nog maar gewoon al snorkelend.

Terug aan boord is de kapitein samen met ons helemaal door het dolle heen door deze geslaagde dag en iedereen krijgt een glas champagne om dit te vieren.  We hebben 5x gesnorkeld met 3 verschillende walvishaaien, het ging telkens om mannelijke exemplaren tussen de 5 en 7 meter.   Vroeger werden er meer grotere exemplaren gezien, maar er zouden er tegenwoordig meer gevangen worden in Azië omdat er minder gewone vis wordt gevangen en deze vis door zijn omvang een extra bron van inkomsten is (het vlees op zich is niet veel waard).   

Na al dit gesnorkel wordt er een heerlijk buffetje klaargezet en dit wordt in dank aangenomen.  We laten het ons allemaal goed smaken.  Daarna staat er nog een driftsnorkel op het programma en zien we nog een haai, schildpad en rog.  

Tegen 16hr varen we terug naar de kant en worden we met een klein bootje terug naar de wal gebracht.  Van daar gaat het met een busje terug naar de camping.  

Blije gezichten!

Wat een superdag! Deze keer kunnen we een haai op ons verlanglijstje afvinken.

Duiken op de Muiron Islands (22 Mar 14)

Nog niet goed bekomen van de vorige dag, worden we rond 07hr weer opgepikt om te gaan duiken.  Na het nodige materiaal uitgezocht te hebben gaat het weer terug richting haven.  Hier ligt een mooie grote RIB op ons te wachten (met 3x 300 Pk motoren) en na al het materiaal aan boord gebracht te hebben gaat het richting Muiron Eilanden.  Na een half uurtje varen komen we aan en gaan we te water.  Mooi tof duikje met heel veel glasvisjes, haaien, groupers en vele mooie softkoralen.  

Glasvisjes

Terug aan boord en na een uurtje interval terug te water voor ons 2^de duikje.  Tijdens dit duikje zien we heel veel naaktslakken en de nodige platwormen.  Dan is het tijd voor een lekker broodje en daarna mogen we nog wat snorkelen en zien we weer een aantal rifhaaien.    Daarna varen we terug naar land, spoelen ons materiaal, vullen ons duikboekje in en gaan we terug naar de camping.

Er was een dvd gemaakt van onze dag met de walvishaaien en ’s avonds genieten we nog eens na van dit filmpje in de mobilhome.

Onze laatste dag te Exmouth en we brengen een bezoekje aan het Cape Range National Park.  Daar je in dit park op een aantal plaatsen goed kan snorkelen, maar wel veel stroming hebt, haal ik eerst een paar vinnen af.  Na onze inkom betaald te hebben aan een Park Ranger en ons geïnformeerd te hebben ivm wanneer juist te water gaan we op pad.   De eerste snorkelplaats is Lakeside, leuk , maar Turquoise Bay is zoals de naam al doet vermoeden prachtig van kleuren.  Onder water is het nog meer de moeite, allerlei vis, zelfs tonijn en makreel passeren allemaal de revue.  Krijg er geen genoeg van, maar het park heeft nog zoveel te bieden, ook boven water.  

Turqouise Bay

Na een picknick rijden we verder tot aan Yardie Creek.  Dit is een mooie gorge met water, we maken een wandeling maar vergaan van de vliegen en is het best warm.   

Yardie Creek

Dus besluiten we maar eens terug te rijden, het gaat al naar 17 hr en we moeten nog een uurtje terugrijden.  Onderweg zien we veel kangoeroes liggen rusten onder boompjes, echt een schattig gezicht.  

Uiteindelijk boeken we een nachtje op de camping van de vuurtoren en genieten ’s avonds van een prachtige sterrenhemel.

MONKEY MIA, dol-fijne pret (15 – 17 Mar 14)

Vandaag rijden we naar één van onze hoofdbestemmingen van onze reis, de baai van Monkey Mia. Shark Bay, waarvan Monkey Mia deel uitmaakt, staat dan ook sinds 1991 op de lijst van UNESCO werelderfgoed, dus dat wil al wat zeggen.  Een paar jaar geleden zagen we een BBC documentaire op TV over de wilde dolfijnen die in Shark Bay leven. Ze komen er zelfs naar het strand en je zou er de dolfijnen visjes kunnen voeren. Dit alles willen we wel eens van naderbij bekijken want in zo’n documentaire is alles toch gefilmd in ideale omstandigheden, dus wij daarheen.

We verlaten de hoofdweg aan Overlander Roadhouse, waar we onze camper voltanken want we rijden zo’n 125 km naar Denham en dan nog eens 25 km tot we aankomen bij Monkey Mia, zonder benzinestation natuurlijk. Gelukkig zijn er onderweg nog een paar interessante stopplaatsen die in het mooie maar monotone landschap voor wat afwisseling zorgen.

We rijden er eerst naar Hamelin Pool, nee, geen zwembad deze keer, maar een kolonie stromatolieten. 

Familie Stromatolieten

Stromatoliet

Dit zijn een soort algen onder de vorm van een rots en stammen direct af van de vroegste levensvormen op aarde meer dan 3 miljard jaar geleden. Deze stromatolieten bestaan enkel hier, in de Bahama’s en aan de Perzische Golf. Via een plankenpad kunnen we deze levensvorm van dichtbij bekijken. Bizar eigenlijk, vooral te weten dat ze miljarden jaren geleden gezorgd hebben voor de zuurstofproductie op aarde waardoor alle andere vormen van leven werden mogelijk gemaakt. Alé bedankt hé stromatolieten!

Onze lunchpauze nemen we aan Nanga Bay, eigenlijk niet meer dan een camping aan een kristalheldere baai, meer moet dat niet zijn toch?

Iets verder stoppen we bij Shell Beach, die uit miljoenen hartschepjes bestaat. De laag schelpjes is wel 10 meter diep en er zijn maar twee plaatsen op aarde waar dit voorkomt.

Shell Beach

Eagle Bluff is onze laatste stop voor Denham. Op dit uitkijkpunt hoog boven de kliffen is een plankenpad aangelegd. In het ondiepe turkooizen water beneden ons zien we tientallen zwarte roggen en een paar haaien rondzwemmen. 

Eagle Bluff

We krijgen er niet genoeg van en blijven maar naar beneden turen en fotograferen. Hier stoppen we zeker nog eens op onze terugweg naar de hoofdweg, dat staat nu al vast.

Zwarte Pijlstaartrog

20 km verder komen we aan in Denham, een klein dorpje met een paar winkeltjes. In het Tourist Visitor Centre boeken we een boottrip voor de volgende dag en we hebben de laatste tickets te pakken. Nog even langs in de plaatselijke supermarkt voor wat proviand en snel verder naar Monkey Mia. We blijven er drie nachten staan op het Dolphin Resort en palmen één van de laatste vrije kamppeerplaatsjes in, ja, ’t is weer weekend natuurlijk.  Op de camping lopen vrij veel Emu’s rond, blijkbaar door de langdurige droogte gaan die overal op zoek naar voedsel.  Op dit moment vinden we dit nog wel grappige beesten.

De volgende dag is het vroeg uit de veren voor onze eerste Dolphin Experience.  Gepakt met rugzak, fototoestel, verrekijker en water wachten we op de boardwalk op de Park Rangers.  

We luisteren aandachtig naar hun instructies en tegen 08hr gaan we naar het water en wachten we op de dolfijnen.  We mogen  tot aan onze knieën in het water gaan staan.  Terwijl ze langzaam maar zeker dichterbij komen, krijgen we nog heel veel informatie over deze 5 vrouwtjesdolfijnen die in het experiment zitten. 

In de jaren 60 zijn de plaatselijke vissers begonnen met het voederen van de dolfijnen en de Aboriginals gebruikte ze ook al in hun jacht naar vis.   Deze vrouwtjesdolfijnen hebben een bepaalde jachttechniek ontwikkeld, waarbij ze de vis richting oever jagen alvorens hem op te eten.

Waterskiënde Pelikaan

Vroeger werd er heel de dag door vis gegeven, ook aan de mannetjes dolfijnen, maar hierdoor was er veel meer agressie bij de dolfijnen en werden de kalfjes ook  meer verwaarloosd door hun moeders, wat meer sterfgevallen tot gevolg had.

Vandaar dat er nu maar max 3 voedersessies zijn van 20 min en dit allemaal tussen 08hr en 12hr.  Ze krijgen ook maar max 500 gr vis per dolfijn, waardoor ze de rest zelf actief moeten vangen.  De hoofdrolspeelsters zijn Nicki, Puck, Picolo, Shock en Surprise Soms heeft Nicki ook haar kalfje Missle bij, een vrouwjteskalf van 16 maanden, schattig natuurlijk.

Als ze een tijdje wat rondhangen, moet iedereen uit het water en komen de vrijwilligers met de emmers met vis.  De dolfijnen kennen dit zo goed, dat ze geduldig wachten elk aan hun emmer.  

 De vrijwilligers kiezen dan een aantal gelukzakken uit het publiek uit die een visje mogen geven.  De vis wordt vastgehouden bij de staart om hem te geven.  Het is ook absoluut verboden de dolfijnen aan te raken.  We aanschouwen dit schouwspel fascinerend gade en als ze hun 2^de vis hebben gehad, zwemmen ze weg.  Dan is het wachten of ze nog vrijwillig terugkomen.

We hadden geluk een uurtje later kwamen terug en herhaalde het schouwspel zich.

Waterskiën maakt dorstig!

Na deze 2 sessies gingen we aan boord van de Aristocat 2, een catamaran, op zoek naar nog meer Wildlife.

Eerst gaat het nog naar een parelboerderij van zwarte parels met de nodige uitleg en in de hoop dat ze nog een aantal parels verkocht krijgen natuurlijk.  

Gelukkig zien we onderweg daar naartoe nog een aantal Loggerhead schildpadden (valse karetschildpad) en springen er ook nog aantal dolfijnen uit het water. 

Schildpad komt ademen 

Daarna gaan we op zoek naar de Dujong, de zeekoe.  Daar er in Shark Bay veel soorten zeegras groeien zit hier 10% van de totale populatie zeekoeien.  

De matroos van het schip kruipt in de mast waardoor hij ze beter kan vinden.  Na een tijdje hebben we de kans er eentje te zien, een machtig groot beest van zo’n 500kg dat regelmatig aan de oppervlakte naar lucht komt happen.  

Weer een beest dat we kunnen afchecken op ons lijstje!  Daar ze er maar 20 minuten mogen bijhangen, varen we daarna terug naar land, maar eerst is het nog tijd voor boomnetting.  Dit is een groot, stevig net waar men kan inhangen terwijl de boot vaart.  Daar er heel veel jong volk aan boord was, nam dit de nodige tijd in beslag.  Gelukkig zagen we onderweg nog een schildpad en dolfijnen.  Terug aan wal, wandelde we langs het strand terug naar de camping en wat zagen we in het water, de dolfijnen!  Hup met snorkel en bril en onderwater camera te water natuurlijk.  We hadden echt veel geluk, want een aantal keren zwommen ze rakelings langs ons, prachtig en toen waren ze weg.

Daarna vonden we eindelijk tijd om iets te eten voor de camper, maar dit was buiten de Emu’s gerekend , die hadden het ook gemunt op ons broodje.  Buiten eten zat er jammer genoeg echt niet in.  Dat heb je als je wilde beesten eten begint te geven, dan worden ze een plaag en kunnen ze zelfs gevaarlijk worden.  Overal staan bordjes van ze geen eten te geven, maar gezien hun gedrag naar ons, gebeurde dit duidelijk toch wel.

De rest van de dag brengen we rustig door en genieten we van een mooie zonsondergang in het gezelschap van de Pelikanen.

Dag later, zelfde scenario natuurlijk.  

Dit keer hadden we meer geluk, we werden nl elk uitgekozen om een viske te geven, Pascal aan Nicki en Els in de 2^de sessie aan Shock.  

Nicki

Shock

Ook zagen we de dolfijnen actief jagen en de vis uit het water springen in de hoop te kunnen ontsnappen.   Daar we een extra boottochtje hadden afgeluisd bij de schipper, konden we gratis terug mee met de Aristocat 2.

Aristocat 2 met dolfijn

Natuurlijk ging het eerst terug naar de Pearl Farm en een beetje later zagen we een hele grote loggerhead schildpad.  Dan gingen we terug naar het stuk zeegras, waar ze de dag tevoren de Dujong gezien hadden en ja hoor dezelfde   

Dujon

Big Mama was daar weer lekker aan het grazen.

We zagen ze een aantal keer bovenkomen en toen zat ze vlakbij de boot aan onze kant, waardoor we ze echt goed konden zien.  Hadden wij weer eventjes geluk zeg!  Vandaag werd het boomingnet maar 1 keer gebruikt, duidelijk een ouder publiek aan boord.

Teruggekomen keken we nog naar een documentaire (The Dolphins of Shark Bay), waardoor het idee thuis was gekomen naar hier te komen en zagen we nog een aantal bekende terug zoals Nicki en Puck een aantal jaartjes jonger.

De rest van de dag werd luierend doorgebracht in het gezelschap van de Emu’s.

Sunset at Monkey Mia Beach

Onze laatste dag te Monkey Mia begint natuurlijk weer met dolfijnen kijken.  Vandaag hebben ze iets minder zin om te komen, maar uiteindelijk voor de eerste sessie komt Puck af. 

Puck

Volgens de rangers is dit een hele goede moeder die heel goed voor haar kalfjes zorgt, waardoor er meer overleven dan bijv bij Nicki.  Als zij moet kiezen tussen gevoederde vis of haar kalf, kiest ze voor de vis, waardoor ze al een aantal kalfjes verloren heeft door Tijgerhaaien.  Deze haaien komen nl in de zomer naar Shark Bay omdat er veel dolfijn en Dujong kalfjes zijn.

De 2^de en 3^de sessie is het de familie van Puck die komt eten. 3 generaties (grootmoe, ma en dochters) komen op het vis-appel en we zien ze ook echt actief jagen en met een zelf gevangen rog spelen.  Ze komen hem zelfs tonen aan de rangers, ongelooflijk!  Na dit prachtig schouwspel is het jammer genoeg tijd om afscheid te nemen van Monkey Mia en zijn dolfijnen.  Nog even een zwemmerke doen, de pelikanen en Emu’s gedag zeggen en we keren terug naar Denham.  Daar lopen we nog even door het museum van het Shark Bay Discovery center.  Maken nog een laatste stop aan Eagle Bluff waar we picknicken en zien deze keer toch wel een haai zeker vanaf de Look out.  

Haai

Ook spotten we nog een kleine Stingray.  

Eagle Bluff Island

Wat is het hier toch een prachtig gebied, hier komen we ooit nog wel eens terug denk ik !

We rijden verder naar het noorden en houden halt in de buurt van Carnarvon waar we aan het strand parkeren en weer eens slapen met zicht op zee.