LANGKAWI, grensoverschrijdend eilandhoppen (15-18 Dec 13)

Deze morgen lekker uitgeslapen,  een verfrissend zwemmerke in de zee, ontbeten, beetje door de winkelstraat gekuierd, uitgecheckt en aantal uurkes op strand doorgebracht.  In de late middag met de speedboot naar Langkawi (1 uurtje varen).   

Mooie zonsondergang op zee en Pascal zelfs paar dolfijnen gezien.   

Toen we daar aankwamen werd het al donker,  het is hier ook uurtje later, want we zijn dus in Maleisië!   Met een minibusje werden we naar de grenspost gebracht en daarna lieten we ons afzetten aan ons logement T-Star Cottage in het badplaatsje  Pantai Tengah.   Mooi logementje, wel heel warm zonder airco en grappig we kregen maar 1 douche handdoek.   Het hing er vol regeltjes , we moesten zelfs de planten water geven !!

Na ingecheckt te zijn , gewandeld naar stadje waar we ons tegoed gedaan hebben aan een lekker Mexicaanse Fajita en Taco.

Ondanks de warmte toch goed geslapen en na ontbijtje huurden we een brommertje en gingen we op verkenning.  Eerst nog even onze volgende ferry vastleggen voor transfer naar Pulau Penang op 18 Dec, want we hoppen verder van het ene eiland naar het andere.  

Bij onze eerste toeristische stop kwamen we aan bij de “Durian Perangin Waterfall”,  tijd dus voor een plons in het water. 

Daarna reden we verder en uiteindelijk kwamen we aan bij heel mooi strand waar we een privébootje genomen hebben voor tochtje langs de mangrove.  

Prachtig !  We zagen zeearenden jagen, langstaart makaken, een slang, mudskippers en we bezochten een donkere grot die vol hing met slapende vleermuizen. 

Aansluitend voeren we naar een mooi afgelegen strandje, met andere woorden onze dag kon niet meer stuk.  We snorden tegen valavond terug richting hotel en pikten onderweg nog een mooie zonsondergang mee.  

Na een verfrissende douche aten we lekker Indisch bij Tomato, alweer een tip van onze Lonely Planet

De volgende dag terug op pad met scooter om ander deel van eiland te verkennen.    

Er stond eerst weer een waterval op het programma (Seven Wells Waterfall) voor een zwemmerke natuurlijk.  Onderweg zagen we de aapjes elkaar vlooien aan de rand van de weg.

Daarna reden we naar en  Nationaal Park met een kabelbaan die enorm veel toeristen aantrekt.   Duidelijk al kerstvakantie hier…  Lange wachtrij die we geskipt hebben door iets meer te betalen en met gondel naar boven.

Prachtige omgeving met regenwoud en heel mooi uitzicht boven op de top van de Gunung Mat Chinchang.  De vraag is of het beschermd natuurpark niet veel last ondervind van het lawaai van deze kabelbaan, maar ja, het moet daardoor geen plaats maken voor palmboomplantages of rubberbomen …

Na de nodige kiekjes genomen te hebben wandelden we met een gids een stukje naar beneden door de jungle, helaas was de wandelbrug over de boomtoppen gesloten wegens onderhoudswerken.  Na ons half uurtje “trekking”  dan maar terug naar beneden met gondel.   Leuk, maar het had een iets te hoog pretparkgehalte vonden we, maar daar houden Aziaten wel van.  Daarna nog leuk strandje gedaan en terug naar het hotel. 

We aten deze keer Italiaans bij Red Tomato, afwisseling genoeg in dit badplaatsje, behalve in de keuze van restaurant-namen…

Onze laatste dag op Langkawi stond er nog een bezienswaardigheid op het programma, namelijk het bezoek aan een zoetwatermeer gelegen op naburig eiland, het meer van de zwangere zeemeermin … klinkt goed.  

Hele mooie omgeving,  prachtige karstrotsen, maar iets te commercieel en daardoor ook veel te druk.  

Na zwemmerke gedaan te hebben (geen zoetwaterkwallen hier zoals in het meer in Palau)  verder met onze snelle boot waar we terug zeearenden te zien kregen en dan nog langs mooi, maar ook weer overbevolkt, strandje.  

Terug naar hotel, iets gegeten, nog eventjes chillen op het strand, ingepakt en met taxi naar de Jetty voor onze ferry naar Penang.    Deze Ferry was niet echt “ferry good”, maar leek eerder op een drijvende doodskist met z’n donkere ramen en vergrendelde deuren met bagage ervoor opgestapeld, zelfs de nooduitgang ging niet open(?).  We waren blijkbaar niet de enige die dat niet vonden kunnen, want na lang aandringen door verschillende mensen, werd de nooduitgang toch ontgrendeld, waardoor we op het achterdek in open lucht konden staan.  Er was best een vrij woelige zee, waardoor we na 3uurtjes rollen en stampen behoorlijk gepekeld aankwamen, idem dito voor onze bagage.   Met de taxi reden we naar het Tune-hotel (van Air Asia) in Georgetown, mooi modern hotel maar zoals bij een low-budget luchtvaartmaatschappij voor alles bijbetalen (zelfs voor wifi, wat toch vrij ongebruikelijk is in Azie).   Lekker gegeten aan naburig eetstalletje van een vriendelijke Chinees en bedtijd.

KO LIPE, duiken in een marinereservaat (13-14 Dec 13)

De volgende morgen na een lekker ontbijtje met onze duikspulletjes naar het duikcentrum.  Na een uitgebreide briefing bij een bakje koffie/thee ons setje klaargemaakt en samen met onze duikgids, Toni, naar de longtailboot die al op ons ligt te wachten.  

Na een kwartiertje varen komen we aan bij onze duikstek Pataya Corner, het azuurblauwe water ziet er veelbelovend uit!  Na een uurtje gedoken te hebben, komen we voldaan terug boven en varen we terug naar het duikcentrum.   De lekkere koekjes en ananas staan al klaar om verorberd te worden, waarna we terug met de boot vertrekken voor onze 2^de duik.  Deze is ook weer gewoon genieten van al het moois onder water.

Moe maar voldaan spoelen we onze duikspullen af  en is het tijd voor een beetje te chillen op het strand.   Later wandelen we langs Walking Street, de enige hoofdweg op het eiland, naar de andere kant en eten we op het strand met onze voeten praktisch in het water in het gezelschap van een aantal schattige straathondjes die er eigenlijk allemaal vrij goed uitzien (waarschijnlijk omdat hier veel Westerse toeristen komen en werken).

Om 08hr de volgende dag staan we terug paraat bij het duikcentrum en gaan we duiken op Stonehenge, een van de topplaatsen rond Ko Lipe.   Inderdaad grote scholen vis, we weten niet waar eerst te kijken, superduik , met dank aan de school Barracuda’s!   Voor het 2 de duikje varen we naar een nabijgelegen eilandje, waardoor we ook een mooie indruk krijgen van hoe prachtig het er hier boven water ook uitziet. 

De rest van de dag is het weer chillen geblazen op het strand, zalig.   Onze laatste duik op Ko Lipe is een nachtduik.  Na eerst verkeerd gedropt te zijn (veel te diep),  doen we toch nog een prachtige nachtduik op de rand van het rif en hebben we een tijdje gezelschap van een nieuwsgierige pijlinktvis, leuk.

Via BANGKOK vliegen we naar KO LIPE (11-12 Dec 13)

We hadden ons busticket naar Bangkok blijkbaar gekocht bij een verstrooide bediende, want deze keer liep het echt fout en werden we niet afgehaald aan het hotel.  Uiteindelijk , nadat hotel gebeld had, kwam er dan toch busje dat ons naar een oude rommelige grote bus bracht.  Was dit onze geboekte VIP bus met extra beenruimte die we hadden geboekt en betaald????  Van onze genummerde plaatsen was in deze bus weinig van te merken en we namen de laatste zitjes in beslag en weg waren we richting Thailand.  Na 3 uur rijden kwamen we aan de grensovergang.  Iedereen vloog uit de bus en we moesten met onze bagage de grens over wandelen. Met het nodige geduld en na de nodige stempels Thailand goed binnen geraakt.  Daar werden we in een klein minibusje gepropt en raceten we richting Bangkok.   Eindelijk werden we gedropt rond 20hr aan Khao San Road, ons ondertussen welbekend, want het is de 3^de keer dat we daar in die wijk van Bangkok verblijven, ditmaal nachtje geboekt bij Sawadee Guesthouse.  Na te hebben ingecheckt, taxibusje geregeld voor onze transfer de volgende morgen naar de luchthaven en ons weer tegoed gedaan aan het heerlijk Thais eten.  

Vroeg op voor de vlucht van 0630hr naar Hat Yai , daarna ritje van 2hr met minibusje naar Pakbeng en laatste stuk met speedboot naar Ko Lipe.   

Superidylisch eiland met witte zandstranden en palmbomen.  Logement namen we bij Adang Divers, een klein gezellig bungalowke vlakbij zee en de duikbasis.

SIEM REAP en de tempels van Angkor (7-10 Dec 13)

We namen ’s morgens de Mekong Express Limousine Bus vanuit Phnom Penh voor een 6 uur durende rit over slechte wegen naar Siem Reap.  Het verwonderde ons dat de hoofdweg tussen de hoofdstad en de hoofdattractie van Cambodja in zo ‘n slechte staat is, maar de wegenwerken zijn aan de gang…

We namen bij aankomst dan maar een duik in het, toch wel koele, zwembad van ons Cambo Boutique Hotel en eten ’s avonds Thais in de buurt.

De volgende morgen beginnen we aan ons tempelavontuur. We halen eerst de fietsen af van de “whitebicycles organisatie” (voor het goede doel) en sturen ons stalen ros tussen de tuktuks, grote bussen en brommertjes naar het tempelcomplex op een zestal kilometer gelegen ten noorden van de stad Siem Reap.  Eerst eventjes langs de kassa, goed voor een 3-daagse pas voor 40$, met digitale foto lijkt het wel een skipas.  We starten vandaag met de kleine toer en onze eerste halte is aan Baksei Chamkrong. 

Baksei Chamkrong

Vervolgens rijden we via zuidingang Angkor Thom binnen en bekijken de poort met de 4 indrukwekkende hoofden eens van dichtbij.  

Poort Angkor Thom

Een aantal opdringerige aapjes begroeten ons en we maken  handig gebruik van deze fotomodellen.  Voor de imposante poort is ook nog een slotgracht met brug versiert met 54 reuzen die een grote slang, Naga, in bedwang trachten te houden.  

Reuzenwachter met vriendin

Maar we zijn er duidelijk niet alleen, honderden mensen trachten foto’s te nemen en liefst zonder andere toeristen, een moeilijk opgave. Ondertussen verplaatst de kolonne toeristen zich door de poort richting Bayon Tempel, we volgen de kudde.

Bayon Tempel

Deze tempel is direct een schot in de roos, het is dan ook één van de grootste en bekendste van allen. Een woud van reuzengezichten staart je aan vanaf hun hoge uitkijkpost terwijl we in de tempel rondwandelen. We kregen er maar niet genoeg van en keerden de tempel binnenste buiten, goed voor een paar filmrolletjes, gelukkig passen er meer dan 36 foto’s op ons geheugenkaartje.

Hoofd Bayon

Ten noorden van de Bayon Tempel kwamen we aan de Baphuon Tempel, met daarvoor de Olifantenterrassen en het terras van de Melaatsenkoning.  

Baphuon Tempel

Olifantenterrassen

Detail Melaatsenkoning

Op beide terrassen zijn versieringen aangebracht uit steen gehouwen en in een goede staat bewaard gebleven.

We wandelen ook nog langs het koninklijk paleis en onze hongerige magen vertellen ons dat het tijd is om de fiets te parkeren en te lunchen. Keuze genoeg, overal zijn er straatstalletjes en de lokale keukenprinsessen roepen om het hardst om klandizie binnen te krijgen in hun tent. Laat ze maar concurreren, wij kregen in elk geval een korting op drank en eten.

Op rijst en noedels rijdt onze fiets prima en we sjezen richting Thommanon en Ta Keo, wel mooi maar niets in vergelijking met onze volgende halte, de Ta Prohm.

Ta Prohm

Deze tempel is slechts gedeeltelijk vrij gemaakt van de jungle en ook nog niet gerestaureerd.  Grote Kapokbomen groeien er tussen en over de tempels en zorgen voor het nodige “jungle tempel gehalte, altijd goed voor een paar leuke shots. 

Maar niet getreuzeld, tijd om te fietsen naar de tempel der tempels, de nationale trots van Cambodja, die ze letterlijk en figuurlijk hoog in het vaandel dragen,…(tromgeroffel)…Angkor Wat.

Ankor Wat

Netjes op tijd komen we aangefietst om er van de zonsondergang te genieten aan dit immens grote tempelcomplex. Rond de tempel is een slotgracht van 1300 bij 1400 meter lang met een ommuring binnenin. Deze vestiging gaf bescherming aan de 20.000 inwoners die Angkor Wat in de 12^e Eeuw kende, na een bouwperiode van 37 jaar (inclusief bouwverlof!).

Ook hier waren we niet alleen, Angkor Wat is blijkbaar ook populair bij de Japanse toeristen gezien het groot aantal Aziaten die vlijtig poseerden voor de Canons en Nikons met dikke telelenzen.

Wat een Wat en ’s avonds spoelden we door met Angkor bier (het nationale bier van Cambodja), kan het nog passender?

De volgende dag begonnen we waar we de vorige dag eindigden, bij Angkor Wat.  We ruilden onze fiets in voor een tuktuk vandaag, deze stond ons op te wachten om vijf uur ’s morgens zodat we op tijd waren voor de zonsopkomst van 05u30.  In het donker begeleid door honderden zaklampen baanden we ons een weg over de brug, door de massieve ingangspoort om een paar honderd meter verder op het terrein een plaatsje te zoeken op de eerste rij.  Nu ja, die eerste rij was al bezet door honderden toeristen (lees zotten) die al voor ons waren aangekomen.  De supermooie zonsopgang die je op de vele postkaartjes ziet die arme kinderen aan je willen verkopen tussen de tempels bleef uit, maar het leverde toch een aantal niet onaardige plaatjes op.  We kuierden nog wat rond en reden terug richting hotel waar we om zeven uur de tijd namen voor een lekker ontbijtje.

Om 08u00 waren we al terug onderweg met onze brommertaxi die ons naar de verder gelegen tempels bracht. 

Na het nodige heen en weer gewandel, de ene tempel al indrukwekkender dan de andere was onze pijp uit en brachten we de rest van de dag door aan het zwembad na een kort middagslaapje.

Onze laatste dag te Angkor namen we de tijd om het stadje een bezoekje te brengen en deden we ons tegoed (na het nodige geshop) aan een overheerlijk maaltje bij Haven (ook weer een organisatie die kansarme van de straat probeert te houden door ze een stiel te leren).  Bij de lokale post een pakketje naar huis laten opsturen, ben eens benieuwd of het zal aankomen en wanneer …waarschijnlijk wel voor ons.

Terug naar PHNOM PENH en de gruwel van de Rode Khmer (05-06 Dec 13)

Opgepikt door alweer de Giant Ibis bus en na 4 uurtjes bussen terug aangekomen te Phnom Penh.   

Ons gepland hotel (waar we vorige keer  ook verbleven), wou ons terug een kamer aansmeren op het 6^de verdiep (zonder lift) en daar we dat niet meer zagen zitten, ander hotelletje genomen achter de hoek.  Mooi proper kamertje met balkon met zicht op de rivier.  

Ons tweede bezoek aan Phnom Penh was er geen van pracht en praal zoals de Paleizen die we vorige keer bezochten. Het was eerder de keerzijde van de medaille, we bezochten deze keer een aantal locaties waar de gruweldaden van het Rode Khmer Regime hadden plaatsgevonden. Met een brommertaxi reden we naar het “Toul Sleng” museum, ook wel het volkerenmoord -museum genoemd.  

Het vroegere onschuldige schooltje was ooit  nog gebouwd door de Fransen en later door de Rode Khmer gebruikt als ondervraging- en folteringskamp van de veiligheidsdienst, S21.  Is in oorspronkelijke staat behouden, om de gruwel van het Pol Pot regime niet te vergeten.   Je wordt er wel even stil van dat zoiets gebeurd is nog niet zo lang geleden (1975).

’ s Avonds terug afgesproken met Dorus en Mia die een beetje dezelfde route doen als ons, het was weer gezellig !

Victory Momument 

Op dag twee reden we via het Victory Monument naar Choueng Ek, beter bekend als de “Killing Fields”, zoals in de gelijknamige film over de vernietigingskampen en de volkerenmoord in Cambodja.

Voor 6$ kregen we aan de ingang een audio-guide en konden we de volledige rondleiding met commentaar in het Nederlands volgen.  Het was heel pakkend om aan de hand van getuigenissen te horen met welke afgrijselijke technieken duizenden mensen werden uitgemoord, in totaal zelfs 3 miljoen op een bevolking van 8 miljoen inwoners gedurende het negen jaar durende regime.

Memorial Pagode

Killing Tree

Ook onschuldige vrouwen en kinderen ontsnapten niet aan de beulen van het kamp. Een aantal massagraven op het terrein en een pagode met daarin opgestapelde schedels zijn de stille getuigen van wat er zich heeft afgespeeld. We werden er stil van toen we met de tuktuk terug naar de stad reden…

Als afleiding ging het dan maar richting “Russian Market” en aansluitend naar de “Central Market” waarna we via de promenade langs de rivier terug richting hotel wandelden.

Central Market

In de late namiddag lieten we ons nog eens grondig masseren door blinden met “ziende” handen, aldus de slogan die deze non-profit organisatie hanteerde  om voor een inkomen te zorgen voor de blinden in Cambodja, want een uitkering of invaliditeit kent men hier niet.  Aansluitend schoven we voor de tweede keer aan in het restaurant van “Friends”, ook weer voor het goede doel. Het valt op dat er veel organisaties proberen bij te dragen voor een betere toekomst in Cambodja, een initiatief wat we zoveel mogelijk proberen te steunen.